Dit is de persoonlijke website van Nannie van Berkum. Op de site staan boeken die ik gelezen heb, met daarbij mijn review. Veel plezier!
169 Autobiografieën × , gesorteerd op gelezen datum
Vallen is als vliegen
Manon Uphoff • Autobiografieën • gelezen op 1 april 2019
★★★★★
Eigenlijk bestaat dit boek uit de herinneringen van de schrijfster aan haar jeugd. Die niet vlekkeloos is verlopen, sterker nog, die vol is van geweld, misbruik, pijn en toch ook wel schoonheid, ondanks alles. Hoewel Uphoff schrijft met gevoel voor de situatie en redelijk eerlijk is, beviel mij de stijl minder goed. In veel lastig te herleiden zinnen, soms niet voor iedereen begrijpelijk, vertelt ze het verhaal. Toch las ik het uit, ondanks alles.
Rinkeldekink
Martine Bijl • Autobiografieën • gelezen op 23 februari 2019
★★★★★
Martine Bijl vertelt in dit boekje over haar hersenbloeding, die ze kreeg in 2015, waardoor ze het programma Heel Holland Bakt niet meer kon presenteren. Ze deed lang over het herstel, logischerwijs, brak vervolgens haar heup, werd daaraan geopereerd, kreeg een delier, en tot slot een depressie. Dit alles 'overleefde' ze, met glans eigenlijk wel. Ze blijft dezelfde vrouw, met aandoenlijke eerlijkheid en in kleine stukjes. Niet indrukwekkend, wel boeiend genoeg, dit boekje.
Harnas van hansaplast
Charlotte Mutsaers • Autobiografieën • gelezen op 17 januari 2019
★★★★★
Te juist om niet over te nemen: "De enige broer van Charlotte Mutsaers was een kluizenaar, te slim en onaangepast voor deze wereld. Bij het leegruimen van zijn huis - waar ze samen opgroeiden - treft Charlotte een weergaloze puinhoop aan. En uiteindelijk een mannetje van Hansapast, met daaronder de tekst IK." (Achterflap van het boek.)
Tijdens het leegruimen van het huis, verplaatst Mutsaers de lezer naar haar jeugd, herinnert ze zich allerlei zaken en op die manier krijg je heel wat te lezen over haar jonge jaren. Maar ook over later en over haar ouders. Haar broer Barend was pas eenenvijftig toen hij stierf, vereenzaamd en verlaten maar toch met een secure administratie. Enerzijds een boek om niet weg te leggen, want je wilt weten wat er precies is gebeurd en wat haar herinneringen zijn. Anderzijds een wijdlopig verhaal, waarbij je af en toe de neiging hebt een paar bladzijden over te slaan ...
Om adem te kunnen halen
Christine Otten • Autobiografieën • gelezen op 9 juli 2018
★★★★★
Christine Otten schrijft hier over zichzelf. Ze heeft haar vader jaren niet gezien of opgezocht. Nu is hij bijna tachtig en ze bezoekt hem, door een bijzonderheid haar in de VS overkomen. Hierdoor komt een aantal herinneringen op gang bij Christine, die haar terugbrengen naar haar jeugd, haar ouders, haar grootouders. Maar ook door wat ze in New Orleans en New York meemaakt, komt het verhaal steeds duidelijker naar voren. Mooi boek! Zoals op de achterflap staat, gaat het uiteindelijk over 'ouders en kinderen, dromen en werkelijkheid, afkomst en ambitie, noodlot en bevrijding'.
Persoonlijke herinneringen
Ruud Lubbers • Autobiografieën • gelezen op 1 juli 2018
★★★★★
Niet dat ik zo politiek geïnteresseerd ben, maar ik had niets anders in huis, dus las ik dit boek. Vooral het eerste gedeelte kon me wel bekoren, al lijkt me dat Ruudje wel erg van zichzelf overtuigd was. Niettemin een aardig verhaal, opgetekend door Hannah Aukes, uit de mond van Ruud Lubbers zelf.
Leerschool
Tara Westover • Autobiografieën • gelezen op 24 april 2018
★★★★★
Dit is het autobiografische verhaal van een in een streng mormoons gezin in Idaho geboren meisje, Tara. Ze is de jongste en heeft zes broers en zussen. Hun vader leert de kinderen gevaarlijke klussen verrichten en laat ze niet naar school gaan: dat is onzin en thuis kan ze meer leren. Naar de dokter gaan ze niet, ingeënt worden ze ook niet. Haar vader (hij lijkt uiteindelijk een bipolaire stoornis te hebben) heeft een schroothandel, haar moeder heeft een kruiden- en vroedvrouwenpraktijk (tegen haar zin, zo lijkt het). Een van haar broers is gewelddadig en terroriseert Tara, maar ook haar zus. Tara wil graag lezen en leren en nadat haar dat lukt, gaat ze uiteindelijk naar de universiteit, ondanks het feit dat ze thuis niet echt onderwezen is en komt met een beurs in Cambridge terecht. Ze woont nu in Londen, het contact met haar ouders is na veel onbegrijpelijke reacties van met name de vader, verbroken. Toch is ze nooit echt kwaad op haar ouders, ook al ziet ze hen nooit meer. Het is een prachtig boek! In het vliegtuig gelezen, je bent letterlijk en figuurlijk van de wereld.
Raadselvader
Jolande Withuis • Autobiografieën • gelezen op 9 april 2018
★★★★★
'Kind in de Koude Oorlog' is de ondertitel. Jolande Withuis beschrijft haar jeugd en opvoeding in het gezin met een communistische vader. Die vader was overigens ook een bekend schaker. Secuur en vol overgave gaat ze in op haar jeugd, de opvoeding die ze kreeg en de - in haar ogen - kilte van het gezin. Ze ontleedt de verhoudingen, maar ook de 'koude oorlog' van die tijd op een mooie en scherpe manier, maar in het gezin was het uiteindelijk niet zo kil als het leek. Haar vader had bovendien ook nogal wat te verstouwen, al had hij het daar nooit echt over, althans niet met zijn dochter. Prachtig beschreven!
Het boek van Emma
Emma Reyes • Autobiografieën • gelezen op 24 maart 2018
★★★★★
Wat een bijzonder verhaal, wat een bijzonder leven had deze Emma Reyes, die haar eigen jeugd beschrijft in brieven aan Germán Arciniegas. Het zijn 23 brieven, waarin ze haar harde jeugd beschrijft en het is wonderbaarlijk dat ze daaraan is ontsnapt en zich als kunstenaar in Parijs kon vestigen, zoals in de afsluitende tekst van Daniel Alarcón staat. Pas na haar dood in 2003 zijn deze brieven, haar memoires tot aan haar 19e jaar, gepubliceerd, voor het eerst in 2012 (!). Zelf heeft ze de brieven nog kunnen corrigeren, daarna zijn ze bewaard gebleven. Emma Reyes was een landgenote van Márquez en dat is te merken. Het blijft onvoorstelbaar dat ze overeind is gebleven na een vreselijke jeugd waarin ze haar moeder mevrouw noemde. Deze moeder liet haar uiteindelijk met haar zusje achter in een klooster, waar ze werd uitgebuit, totdat ze ontsnapte. Daar eindigt het verhaal. Een boek om te lezen en te herlezen, heel mooi.
Zoals ik jou ken, ken jij mij
Yvonne Keuls • Autobiografieën • gelezen op 17 februari 2018
★★★★★
Mijn jaren met Hella, zo luidt de ondertitel. Yvonne Keuls beschrijft in dit boek haar vriendschap - met ups en downs - met Hella Haasse en ze doet dat op een van haar bekende beschrijvende en interessante toon. Ze is ook heel eerlijk in dit boek en gaat in op de inspiratie die beiden ervoeren van elkaar, maar ook op de verschillen tussen beiden. Haar eigen ontwikkeling beschrijft ze met de invloed die Hella Haasse op haar heeft gehad. Ook de strijd die ze voerde tegen het kindermisbruik door de rechterlijke macht, waarbij de rol van Hella Haasse en haar man aan de orde komen, geeft ze goed weer. Prima leesbaar, dit boek, zeker als je in aanmerking neemt dat Yvonne Keuls al een behoorlijke leeftijd heeft!
Je ziet mij nooit meer terug
Sonja Barend • Autobiografieën • gelezen op 25 januari 2018
★★★★★
Een mooi boek, over herinneringen van Sonja Barend, met haar vader in de hoofdrol. Toch kom je ook veel te weten over haarzelf, over haar leven en haar doen en laten. Dat ze bekend is, speelt eigenlijk nauwelijks een rol. Wel dat ze heel benieuwd is naar geschiedenis van haar vader en van haar moeder, met name in de oorlogstijd. Bijzonder.
Romans (2373) - Detectives (241) - Thrillers (229) - Verhalen (200) - Novelle (192) - Autobiografieën (169) - Biografieën (149) - Sportverhalen (136) - Essays (119) - Studieboeken (98) - Dagboeken (72) - Brieven (61) - Gedichten (51) - Misdaadromans (48) - Familiegeschiedenis (42) - Reisverhalen (38) - Jeugdliteratuur (34) - Toneelstukken (30) - Kunstboeken (24) - Columns (17) - Natuurboeken (11) - Kinderboeken (7) - Wandelboeken (6) - Proefschriften (4) - Varia (3) - Science Fiction (1)