Dit is de persoonlijke website van Nannie van Berkum. Op de site staan boeken die ik gelezen heb, met daarbij mijn review. Veel plezier!

169 Autobiografieën × , gesorteerd op gelezen datum

Het Zoutpad

Raynor Winn Autobiografieën • gelezen op 22 juni 2020


Over oude wegen naar een nieuw begin, is de ondertitel. Ik heb er al een tijdje over gedaan, maar het is niet echt iets voor mij. De stijl is redelijk, het verhaal is niet heel erg boeiend, de aanleiding wel weer. Een echtpaar raakt alles kwijt en besluit als daklozen een enorm pad in het zuiden van Engeland te gaan lopen. Wel aardige beschrijvingen, maar niet helemaal aan mij besteed. 

Terug naar Cliffrock Castle

Josephine Rombouts Autobiografieën • gelezen op 21 mei 2020


Belevenissen op een Schots kasteel. Het is een vervolg van haar belevenissen aldaar, inmiddels is ze PA geworden van de kasteelvrouwe. Mooie beschrijvingen van de Schotse landeigenaren en hun gewoontes en gebruiken. Het einidigt met haar vertrek naar Nederland. Ze schrijft fris en aantrekkelijk.

Mijn vaders hand

Bart Chabot Autobiografieën • gelezen op 14 maart 2020


Best meeslepend, dit verhaal van en over Bart Chabot en zijn vader. Mooie herinneringen, naast hele kwalijke. Ongelooflijk dat hij er nog zo uit is gekomen, uit deze omgeving, die niet bepaald liefdevol genoemd kan worden. Hij ligt in het ziekenhuis als hij dit schrijft, min of meer noodgedwongen. Ik las nooit eerder iets van hem, wel zag ik hem natuurlijk op tv. Zijn schrijfwijze is helder, niets ontziend, met humor beschrijft hij zijn getroebleerde leven. Van Frans geleend.  

De langste adem

Arielle Veerman Autobiografieën • gelezen op 1 maart 2020


Een leven met Joost Zwagerman, dat is de ondertitel van dit boek. Waarin - ondanks piëteit genoeg - een andere kijk op Zwagerman wordt gegeven. Hij is ten onder gegaan zo lijkt het aan een enorme behoefte aan waardering, vooral openbaar. Ze beschrijft haar leven met Zwagerman, de vechtscheiding die na twintig jaar huwelijk volgde, haar pogingen aanvankelijk om alles goed te houden. Maar 'Roem leek een steeds grotere plek in zijn bestaan te krijgen', zo schrijft ze. Ze schrijft overigens goed, deze ex van Joost Zwagerman, Arielle Veerman. 

Alles is oké

Ivo Victoria Autobiografieën • gelezen op 1 september 2019


Een zeer lezenswaardige roman over mevrouw Stevens, geënt op het verhaal van zijn moeder. Ze zegt vaak dat alles oké is. Dementerend en wel zit ze in een verzorgingstehuis of thuis, dat weet ik niet meer. Ze was een dappere vrouw, godsdienstlerares en ging in oppositie tegen de directeur van de school waar ze les gaf. Prachtige beschrijvingen, absurde zaken soms, continue misverstanden. Hij schrijft bijvoorbeeld: 'Ze plant haar kromme wijsvinger ferm in het papier maar geen woord dat op zijn plaats blijft staan, geen zin die zich vanavond laat temmen'. Uit een recensie in Trouw: 'Zo gaat dit boek in feite over drie personages, de oude moeder van de schrijver, de gereconstrueerde jonge moeder en de schrijver zelf, en is het in zekere zin ook een roman over het biografisch schrijven. Wat vertel je en wat laat je achterwege, waar grijp je in, waar fantaseer je?' Het boek kan de vergelijking met Hersenschimmen heus wel aan. 

Mijn ware verhaal

Karin Bloemen Autobiografieën • gelezen op 16 augustus 2019


Het ware verhaal achter het leven van Karin Bloemen, door haarzelf opgeschreven. Ze geeft het aangrijpende verhaal weer van haar jeugd, met veel misbruik, mishandeling en angst. Ze laat tegelijkertijd zien dat ze er goed is uitgekomen en nergens bang (meer) voor is. Mooi boek. 

Voorbij, voorbij

Clairy Polak Autobiografieën • gelezen op 26 juni 2019


De titel is ontleend aan een gedicht van Jacques Bloem natuurlijk, de dichter waar zowel Judith (lees Clairy) en haar man Leo (hoe haar man ook in het echt heet ...) erg veel van hielden. Het boek beschrijft de ziekte Alzheimer van binnenuit en zeker vanuit Judith, die haar man steeds verder ziet 'aftakelen'. Eerst geloven ze het niet echt, vergeetachtigheid, hoort bij de leeftijd, maar langzamerhand komen ze erachter dat er meer aan de hand is. Clairy beschrijft de situatie zoals we die min of meer kennen: vrienden verlaten het echtpaar, Judith raakt overstuur, uiteindelijk gaat hij naar een verpleeghuis, ze voelt zich schuldig, hij is uit het huis maar niet uit haar hart. En juist dat laatste maakt het zo moeilijk en zo invoelbaar. Het boek wordt aangevuld met enkele door Leo geschreven jeugdherinneringen, als hij zich nog redelijk voelt en die zijn mooi om te lezen. Het geheel ook, alleen het einde vind ik wat ver gezocht, haar herinneringen aan en de vakantie die ze alleen houdt, in Zwitserland, die hadden er niet bij gehoeven van mij. Bovendien is het qua sleutelroman vooral een boek voor insiders denk ik, maar dat terzijde. Het is een mooi document voor de man van wie ze hield.

Niets weerstaat de nacht

Delphine de Vigan Autobiografieën • gelezen op 10 mei 2019


Een - opnieuw - autobiografisch boek over het leven van de moeder van de schrijfster. Die zich baseert - naast op haar eigen ervaringen uiteraard - op herinneringen, dagboekdelen, verhalen van ooms en tantes (bandopnames ook) over het leven van haar moeder. Het verhaal wordt afgewisseld met teksten waarin de schrijfster zich afvraagt of ze hier wel mee moet doorgaan, of ze dit wel wil, dit verhaal prijsgeven aan wie het maar lezen wil? Het is een indrukwekkend verhaal, vond ik. Tweemaal wordt de moeder van De Vigan in de steek gelaten en moet ze zelf verder met haar twee dochters. Dat lukt haar niet echt. Maar dat De Vigan hield van haar moeder is wel duidelijk. Mooie roman. 

Dagen zonder honger

Delphine de Vigan Autobiografieën • gelezen op 25 april 2019


De autobiografische beschrijving van een anorexiapatiënt die het 'redt', althans zo lijkt het. Mooi beschreven, hier en daar wat over de top maar de moeite van het lezen zeker waard.  

Drift

Bregje Hofstede Autobiografieën • gelezen op 5 april 2019


De hoofdpersoon (Bregje zelf) loopt weg bij haar man. Ze trouwde hem, ze waren dolverliefd, hij was haar jeugdliefde. Maar het gaat mis en aan de hand van haar dagboeken, maar ook via het logboek dat haar ouders over haar jeugd bijhielden, dat alles gelardeerd met delen uit haar ongepubliceerde boek 'Welp', onderzoekt ze waar en waarom het is misgegaan. Ze zwerft door de stad (Brussel), spreekt haar man wel van tijd tot tijd, maar ontdekt na zo'n veertig dagen dat het nooit meer in orde komt met het huwelijk dat ze had. Het is een met vaart geschreven zelfanalyse van Hofstede, zeer de moeite waard.   

Vorige 1 2 3 4 5 6 7 8 ... 17 Volgende