8
|
Vervolg van de faxenboeken, faxen aan Ger, deel 4 al weer en even mooi als altijd. Je loopt als het ware met haar mee en ze beschrijft minutieus, maar toch lichtvoetig wat ze allemaal meemaakt. |
7
|
De schrijver is oud-hoogleraar Amerikaanse geschiedenis en trekt zich terug van de Randstad naar Otterlo. In briefvorm vertelt hij zijn geschiedenis vanaf 2006. De moeite van het lezen waard! Hij wordt uiteindelijk fulltime mantelzorger en ziet Amerika onder Trump terugvallen tot een vreemde natie. Corona blijft ook niet onbesproken. |
7
|
Mooie briefwisseling tussen zus en broer Meijsing, bezorgd door Nop Maas, die vele aantekeningen toevoegde, die je overigens niet allemaal per se hoeft te lezen. Wat eruit springt is enerzijds de liefde die ze voor elkaar voelen, als broer en zus, anderzijds de rivaliteit als het gaat om hun beider werk: het schrijverschap. Ze proberen elkaar in brieven te becommentariëren (vooral het werk dan) en gaan daarbij soms heel ver, soms blijven ze enigszins achter. Het geeft een mooi beeld van hun verhouding, die door opmerkingen over familie(leed), maar ook ziekte en recensies op hun werk veel extra's krijgt. Beiden wonnen ooit de AKO literatuurprijs maar financieel gaat het ze niet voor de wind. Aan het eind van het boek beschrijft Geerten de gevoelens - op een mooie manier, vind ik - die hem overspoelden na de dood van zijn zus Doeschka. |
8
Gekleurd Grijs
(Brieven)
Geschreven door Johannes Kneppelhout en Gerard Bilders, gelezen op 4-10-2012 |
Brieven en dagboek van Johannes Kneppelhout (1814-1885) en Gerard Bilders (1838-1865), bezorgd door Wiepke Loos. Een heerlijk lees- en bladerboek, met heel veel informatie en heel veel uit brieven en dagboeken, dus altijd de moeite van het lezen meer dan waard. De Leidse literator Johannes Kneppelhout was de mecenas van de op 26-jarige leeftijd aan tuberculose overleden landschapsschilder Bilders. Die overigens, blijkens de brieven en dagboeknotities niet slecht schreef ook! Het is echt een boek dat een hele tijd in je buurt blijft liggen en waarin je elke keer weer iets nieuws ontdekt. |
8
|
Een verhaal van liefde en overleven in de Goelag. Een samenvatting plus beschrijving van de 1500 brieven die Lev en Svetlana Misjtsjenko aan elkaar schreven, tijdens het verblijf van Lev in een van de werkkampen van de Goelag, Petsjoralag. Indrukwekkend te lezen hoe deze twee mensen in de tijd vlak na de tweede wereldoorlog hun liefde levend hielden via brieven. Af en toe bezocht Svetlana Lev in het kamp, grote risico's nemend. Daarnaast krijg je een goed beeld van het leven in het kamp maar ook van het leven in Moskou en de omstandigheden waaronder de Russen moesten leven. Een prachtig document! |
5
|
Briefjes en ansichtkaarten over vriendschap, uitgegeven in het kader van de Boekenweek 2012. Niet erg verheffend, de eerste brieven zijn nog leuk, daarna is het veel van hetzelfde. |
8
Als je me maar blijft schrijven
(Brieven)
Geschreven door Herman Franke en Manon Uphoff, gelezen op 6-3-2012 |
Een vriendschap in brieven. Manon Uphoff en Herman Franke kenden elkaar al jaren en hadden een schrijversvriendschap sinds een jaar of veertien. Deze vriendschap wordt overhoop gegooid doordat Herman een dodelijke vorm van kanker heeft en niet lang meer heeft te leven. De briefwisseling die het gevolg is, liegt er niet om. Uiteraard schrijft Uphoff meer dan Franke,. De inhoud en de stijl van haar brieven zijn de moeite waard en het is logisch en begrijpelijk dat de antwoorden van Herman Franke steeds korter worden. Mooi documentje! Herman Franke stierf op 14 augustus 2010, zijn laatste briefje is van 2 augustus. 'Het leven is hard en de dood is een groot democraat', met deze zin berichtte Herman Manon over zijn uitzichtloze situatie. |
7
|
Herinneringen aan Indië, maar ook belevenissen en ervaringen van korter geleden schrijft Willem Nijholt in brieven aan Hella Haasse in wie hij een geestverwante ziet. Soms is de stijl wat onbeholpen, soms doet hij bewuste pogingen om 'mooi' te schrijven en relativeert hij dat meteen ook weer, maar altijd zijn de brieven oprecht en eerlijk. Niet een boek om snel uit te lezen, maar elke avond een paar brieven voor het slapen gaan: prima plan! |
5
|
Tja, wat moet je hier nu van zeggen. Het is natuurlijk altijd grappig om achter de schermen van zogenaamde BN-ers te kijken, maar dit is wel heel suf. De echtgenoten van Remco Campert en Keest van Kooten mailen elkaar over herinneringen en over hun dagelijkse dingen, met hier en daar wat inkijkjes in hun vriendschap en in andere relaties en informatie over hun echtgenoten en natuurlijk over anderen. Dat laatste valt wel mee en de verveling slaat helaas toch al redelijk snel toe. Je leest het uit omdat je erin begonnen bent en als je het uit hebt, denk je, ach ja, C'est la vie. Althans voor sommigen. Niet kopen! |
8
|
Aandoenlijk mooie brieven van Frits Grönlo aan zijn vrouw Agaath Tiket, als hij twee weken in Veere verblijft. Bezorgd door Lieneke Frerichs, die uitlegt dat veel in Veere en Zeeland beleefde dingen als basis voor De Uitvreter hebben gediend. Ook de brief van zijn vrouw aan hem is opgenomen, zij moet een schat van een vrouw zijn geweest! |