7
|
![]() Het is spannend, het sleept je mee, je wordt overdonderd door allerlei acties en details, kortom, je leest deze nieuwe roman van Leon de Winter als een thriller. Hij vertelt een geschiedenis, waarvan je veel dingen al wist, maar dat doet er niet toe, want De Winter geeft er een eigen draai aan en voegt zo meer toe aan de geheimen die de dood van Osama Bin Laden omhullen. Er zijn drie verhaallijnen: een van Jabbar, een in Pakistan wonende christelijke jongen die per ongeluk op het spoor komt van een usb-stick die van groot belang blijkt te zijn. Hij wordt vertederd en later verliefd op Apana, een Pakistaans moslimmeisje van wie de handen en oren zijn afgehakt en dat hij samen met zijn moeder verzorgt. Daarnaast is er de lijn van Tom Johnson, een Amerikaanse militair die veel meemaakt rond de jacht op de daders van 9/11 maar een enorm schuldgevoel heeft over de dood van zijn tweejarig dochtertje tijdens de aanvallen in Madrid. Hij voelt zich ook schuldig over de afschuwelijk gevolgen die Apana ondervonden heeft doordat hij haar heeft laten luisteren naar de Goldberg Variaties van Bach. En tenslotte is er de lijn van UBL zelf, de grote dader die menselijke trekjes blijkt te hebben. Op ingenieuze wijze brengt De Winter deze lijnen bij elkaar waardoor een nauwelijks weg te leggen boek is ontstaan. De vaart is snel, heel snel, je wilt het uitlezen, laat dat maar aan hem over. De vraag of je dit tot de 'grote' literatuur moet rekenen, blijft natuurlijk open. |
6
|
![]() |
8
|
Eigenlijk een echte 'De Winter': een spannende roman, waar je onmiddellijk een film van voor je ziet. Bram Mannheim, oud-hoogleraar, is in Israel desperaat zoekend naar verdwenen kinderen, samen met een merkwaardige compagnon, genaamd Ikki. De wanhoop is veroorzaakt door het feit dat zijn eigen kind, Bennie, op vierjarige leeftijd is verdwenen en nooit meer is teruggevonden. Na een zware periode, waarin hij op allerlei merkwaardige manieren zijn kind en wraak zoekt, keert hij uiteindelijk terug in Israel en blijft hij zoeken, zowel naar zijn eigen kind als naar de verdwenen kinderen van anderen. Heel vaak blijken dat Joodse kinderen te zijn, die als Moslim worden opgevoed en opgeleid tot zelfmoordterrorist. En dan wordt het einde al tamelijk voorspelbaar natuurlijk. Maar echt: de roman leest als een trein! |
8
|
Sasja Sokolov en zijn vriend Lev Lezjawa zijn ogenschijnlijk tegenpolen. De een principieel, de ander opportunistisch, proberen beiden te overleven in Rusland en later in Israel. Lev lijkt daarin het beste te slagen, totdat Sokolovs wereld zodanig is beperkt dat ook hem niets anders overblijft dan te kiezen voor de mogelijkheden die hem uiteindelijk alle ruimte bieden. Schijnbare, onzekere mogelijkheden, dat wel. Mooie thematiek, soepel geschreven, spannend en ook nu weer prima filmmateriaal. |
7
|
Niet slecht deze nieuwste van De Winter. Mooi verhaal, snel geschreven, veel zijwegen, die allemaal bij elkaar komen. Proloog en epiloog teveel Mulischgedoe dat het niet haalt, maar verder een pakkende roman, leest als een trein. Joop Koopman verliest zijn dochter en in de verwarring die erop volgt maakt hij ongelooflijke dingen mee. God is zijn vriend en helpt hem erdoorheen. |
5
|
Steeds meer worden zijn romans (middelmatige) filmscenario's, nu zelfs ook al in de titel. Nee, het is niet veel. |
5
|
Niet zo geslaagd, eerlijk gezegd. |
6
|
Boekenweekgeschenk 1995. |
6
|
Verslag van het leven van een succesvol zakenman, lijkt het. Matig. |
6
|
Diplomaat met altijd honger is dodelijk eenzaam. Niet geweldig. |