Zoek een boek
Gezocht op auteur met naam ''.
Resultaat 1 tot 10 van in totaal 23 gevonden boeken.
|
8
|
| Echt het laatste dagboek dus, want in 2001 sterft hij, zoals we al lazen in het eerder uitgegeven allerlaatste deel. Het blijft de moeite van het lezen waard en je waant je helemaal in zijn wereld, ergens in Zeeland (Kloetinge), van waaruit hij tochten maakt, moet maken soms, met Mario. Maar van waaruit hij ook van alles ziet in de natuur dichtbij en iets verder weg, geniet van de voor hem aantrekkelijke kunst, lekker eten en de nog mooie dingen om hem heen. Met een eerlijkheid om jaloers op te zijn vult hij zijn dagboeken met alles wat hem overkomt en wat hij denkt, tot schaamteloosheid aan toe. Ruzies met Mario zijn aan de orde van de dag, maar worden altijd weer - soms stilzwijgend - bijgelegd. Jammer dat dit de laatste was. Maar ik heb deel 19 nog steeds niet gevonden, dus er rest er nog eentje. |
|
8
|
| Tot mijn grote ergernis heb ik deel 19 gemist, niet gekocht en ook niet gelezen, terwijl het vorig jaar is uitgekomen. Op zoek dus en al wel dit deel gelezen. Weer veel geruzie, kunstaankopen, tochtjes, maar toch steeds weer de moeite waard. Ik kan er niet genoeg van krijgen tenminste. De kwalen nemen toe, dat wel, maar het hoort bij het ouder worden en zijn zelfspot, maar ook zijn getob boeit me telkens weer. |
|
8
|
| Gelukkig is dit Dagboek weer in de oorspronkelijke vorm uitgegeven. In deze jaren tobt Hans Warren heel wat af over zijn leven, zijn aanstaande dood (die hij verwacht, al duurt het nog jaren), de verhouding met Mario en zijn relatie met zijn vrouw en kinderen. Ik blijf het boeiend vinden, deze innerlijke strijd, die Warren zo openlijk etaleert. Enerzijds hoort het niet, anderzijds blijft hij door zijn - hoewel misschien niet altijd helemaal oprechte, maar toch - eerlijkheid heel erg dapper. Als je al je hersenspinsels en opvattingen zo durft op te schrijven en vooral ze durft te publiceren, dan ben je wel bijzonder. Voor mij blijft hij zo, al schrik ik me af en toe suf van zijn gevoelens. Hij sterft in 2001, dus er moet nog een aantal dagboeken uitgegeven worden. Door Mario, wiens hand in deze uitgave minder nadrukkelijk aanwezig is dan in de voorgaande afleveringen. Er komen vast nog wel drie boeken uit, drie jaar in een aflevering immers. Iets om naar uit te kijken dus. |
|
7
|
| Ook dit deel is weer mooi leesvoer. Het ouder worden valt de schrijver niet mee. Mario's hand is wel herkenbaar, al heb ik tot nu toe maar 1 foutje kunnen ontdekken. Mario wordt ook verliefd in dit deel, op een vrouw nog wel. Mario is overigens inmiddels getrouwd. En Hans Warren is al drie jaar dood. Het kan verkeren. Waar ik me nu suf aan erger, is het feit dat de vormgeving helemaal is veranderd. Heb ik alle voorgaande delen in dezelfde vorm, deze niet meer. Bah. |
|
8
|
| Het blijft mooi om te lezen, ook dit zestiende dagboekendeel. Wel lijkt de invloed van Mario aanwezig, hij redigeerde deze na de dood van Warren gepubliceerde dagboeken (spel- en drukfouten!), maar toch overheerst de bewondering voor eerlijkheid, hoe bar af en toe ook. |
|
8
|
| Dagboeken van het laatste levensjaar van Hans Warren, tot en met een dag voor zijn dood. Indrukwekkend toch wel, door zijn wrange eerlijkheid. |
|
8
|
| Deel 15, 1982-1983 |
|
8
|
| Deel 14 1981-1982 |
|
8
|
| Deel 13 1978-1980 |
|
8
|
| Deel 12 1977-1978 |