Gefilterd op genre 'index.php'.
Resultaat 21 tot 30 van in totaal 146 gevonden boeken.

Een - opnieuw - autobiografisch boek over het leven van de moeder van de schrijfster. Die zich baseert - naast op haar eigen ervaringen uiteraard - op herinneringen, dagboekdelen, verhalen van ooms en tantes (bandopnames ook) over het leven van haar moeder. Het verhaal wordt afgewisseld met teksten waarin de schrijfster zich afvraagt of ze hier wel mee moet doorgaan, of ze dit wel wil, dit verhaal prijsgeven aan wie het maar lezen wil? Het is een indrukwekkend verhaal, vond ik. Tweemaal wordt de moeder van De Vigan in de steek gelaten en moet ze zelf verder met haar twee dochters. Dat lukt haar niet echt. Maar dat De Vigan hield van haar moeder is wel duidelijk. Mooie roman. 

De autobiografische beschrijving van een anorexiapatiënt die het 'redt', althans zo lijkt het. Mooi beschreven, hier en daar wat over de top maar de moeite van het lezen zeker waard.

De hoofdpersoon (Bregje zelf) loopt weg bij haar man. Ze trouwde hem, ze waren dolverliefd, hij was haar jeugdliefde. Maar het gaat mis en aan de hand van haar dagboeken, maar ook via het logboek dat haar ouders over haar jeugd bijhielden, dat alles gelardeerd met delen uit haar ongepubliceerde boek 'Welp', onderzoekt ze waar en waarom het is misgegaan. Ze zwerft door de stad (Brussel), spreekt haar man wel van tijd tot tijd, maar ontdekt na zo'n veertig dagen dat het nooit meer in orde komt met het huwelijk dat ze had. Het is een met vaart geschreven zelfanalyse van Hofstede, zeer de moeite waard. 

Eigenlijk bestaat dit boek uit de herinneringen van de schrijfster aan haar jeugd. Die niet vlekkeloos is verlopen, sterker nog, die vol is van geweld, misbruik, pijn en toch ook wel schoonheid, ondanks alles. Hoewel Uphoff schrijft met gevoel voor de situatie en redelijk eerlijk is, beviel mij de stijl minder goed. In veel lastig te herleiden zinnen, soms niet voor iedereen begrijpelijk, vertelt ze het verhaal. Toch las ik het uit, ondanks alles. 

Martine Bijl vertelt in dit boekje over haar hersenbloeding, die ze kreeg in 2015, waardoor ze het programma Heel Holland Bakt niet meer kon presenteren. Ze deed lang over het herstel, logischerwijs, brak vervolgens haar heup, werd daaraan geopereerd, kreeg een delier, en tot slot een depressie. Dit alles 'overleefde' ze, met glans eigenlijk wel. Ze blijft dezelfde vrouw, met aandoenlijke eerlijkheid en in kleine stukjes. Niet indrukwekkend, wel boeiend genoeg, dit boekje.

Te juist om niet over te nemen: "De enige broer van Charlotte Mutsaers was een kluizenaar, te slim en onaangepast voor deze wereld. Bij het leegruimen van zijn huis - waar ze samen opgroeiden - treft Charlotte een weergaloze puinhoop aan. En uiteindelijk een mannetje van Hansapast, met daaronder de tekst IK." (Achterflap van het boek.)

Tijdens het leegruimen van het huis, verplaatst Mutsaers de lezer naar haar jeugd, herinnert ze zich allerlei zaken en op die manier krijg je heel wat te lezen over haar jonge jaren. Maar ook over later en over haar ouders. Haar broer Barend was pas eenenvijftig toen hij stierf, vereenzaamd en verlaten maar toch met een secure administratie. Enerzijds een boek om niet weg te leggen, want je wilt weten wat er precies is gebeurd en wat haar herinneringen zijn. Anderzijds een wijdlopig verhaal, waarbij je af en toe de neiging hebt een paar bladzijden over te slaan ... 

Christine Otten schrijft hier over zichzelf. Ze heeft haar vader jaren niet gezien of opgezocht. Nu is hij bijna tachtig en ze bezoekt hem, door een bijzonderheid haar in de VS overkomen. Hierdoor komt een aantal herinneringen op gang bij Christine, die haar terugbrengen naar haar jeugd, haar ouders, haar grootouders. Maar ook door wat ze in New Orleans en New York meemaakt, komt het verhaal steeds duidelijker naar voren. Mooi boek! Zoals op de achterflap staat, gaat het uiteindelijk over 'ouders en kinderen, dromen en werkelijkheid, afkomst en ambitie, noodlot en bevrijding'. 

Niet dat ik zo politiek geïnteresseerd ben, maar ik had niets anders in huis, dus las ik dit boek. Vooral het eerste gedeelte kon me wel bekoren, al lijkt me dat Ruudje wel erg van zichzelf overtuigd was. Niettemin een aardig verhaal, opgetekend door Hannah Aukes, uit de mond van Ruud Lubbers zelf. 

Dit is het autobiografische verhaal van een in een streng mormoons gezin in Idaho geboren meisje, Tara. Ze is de jongste en heeft zes broers en zussen. Hun vader leert de kinderen gevaarlijke klussen verrichten en laat ze niet naar school gaan: dat is onzin en thuis kan ze meer leren. Naar de dokter gaan ze niet, ingeënt worden ze ook niet. Haar vader (hij lijkt uiteindelijk een bipolaire stoornis te hebben) heeft een schroothandel, haar moeder heeft een kruiden- en vroedvrouwenpraktijk (tegen haar zin, zo lijkt het). Een van haar broers is gewelddadig en terroriseert Tara, maar ook haar zus. Tara wil graag lezen en leren en nadat haar dat lukt, gaat ze uiteindelijk naar de universiteit, ondanks het feit dat ze thuis niet echt onderwezen is en komt met een beurs in Cambridge terecht. Ze woont nu in Londen, het contact met haar ouders is na veel onbegrijpelijke reacties van met name de vader, verbroken. Toch is ze nooit echt kwaad op haar ouders, ook al ziet ze hen nooit meer. Het is een prachtig boek! In het vliegtuig gelezen, je bent letterlijk en figuurlijk van de wereld. 

'Kind in de Koude Oorlog' is de ondertitel. Jolande Withuis beschrijft haar jeugd en opvoeding in het gezin met een communistische vader. Die vader was overigens ook een bekend schaker. Secuur en vol overgave gaat ze in op haar jeugd, de opvoeding die ze kreeg en de - in haar ogen - kilte van het gezin. Ze ontleedt de verhoudingen, maar ook de 'koude oorlog' van die tijd op een mooie en scherpe manier, maar in het gezin was het uiteindelijk niet zo kil als het leek. Haar vader had bovendien ook nogal wat te verstouwen, al had hij het daar nooit echt over, althans niet met zijn dochter. Prachtig beschreven!