Gefilterd op genre 'index.php'.
Resultaat 11 tot 20 van in totaal 146 gevonden boeken.

Mijn bijzondere leven in de schaduw van de Britse kroon, luidt de ondertitel. Het gaat over het leven van de hofdame en vriendin van prinses Margaret. Daardoor geeft het een boeiend inkijkje in het Engelse hofleven. Naast haar eigen belevenissen (ook niet mis trouwens) in haar gezin (twee zoons overleden vroegtijdig, haar derde zoon kreeg een ernstig ongeluk) heeft het ook een blik op het huwelijksleven bij mensen 'van stand'. Op verzoek van Jose gelezen.

Wat een mooi verhaal over de kindertijd van Tove (althans over haar gaat het in dit boek). Minutieus, maar gespeend van alle opsmuk vertelt ze erover en hoe moeilijk het is grip te krijgen op haar bestaan, haar gezin, haar school en haar (enige) vriendin. Het is deel 1 van een trilogie (Deel 2 is Jeugd, deel 3 is Afhankelijkheid). De schrijfster leefde va 1917-1976, het boek is nu pas vertaald. 

Uiteindelijk toch gelezen, zonder al te veel verwachtingen eerlijk gezegd en ja hoor, ik vond het niet bijzonder. Hij kan mooi spelen, maar volgens mij niet echt goed schrijven. Een thrillerachtig boek, dat wel, maar 'echte' literatuur, nee. En dan nog je eigen geschiedenis opzoeken, nee, helaas.

Over oude wegen naar een nieuw begin, is de ondertitel. Ik heb er al een tijdje over gedaan, maar het is niet echt iets voor mij. De stijl is redelijk, het verhaal is niet heel erg boeiend, de aanleiding wel weer. Een echtpaar raakt alles kwijt en besluit als daklozen een enorm pad in het zuiden van Engeland te gaan lopen. Wel aardige beschrijvingen, maar niet helemaal aan mij besteed. 

Belevenissen op een Schots kasteel. Het is een vervolg van haar belevenissen aldaar, inmiddels is ze PA geworden van de kasteelvrouwe. Mooie beschrijvingen van de Schotse landeigenaren en hun gewoontes en gebruiken. Het einidigt met haar vertrek naar Nederland. Ze schrijft fris en aantrekkelijk.

Best meeslepend, dit verhaal van en over Bart Chabot en zijn vader. Mooie herinneringen, naast hele kwalijke. Ongelooflijk dat hij er nog zo uit is gekomen, uit deze omgeving, die niet bepaald liefdevol genoemd kan worden. Hij ligt in het ziekenhuis als hij dit schrijft, min of meer noodgedwongen. Ik las nooit eerder iets van hem, wel zag ik hem natuurlijk op tv. Zijn schrijfwijze is helder, niets ontziend, met humor beschrijft hij zijn getroebleerde leven. Van Frans geleend.

Een leven met Joost Zwagerman, dat is de ondertitel van dit boek. Waarin - ondanks piëteit genoeg - een andere kijk op Zwagerman wordt gegeven. Hij is ten onder gegaan zo lijkt het aan een enorme behoefte aan waardering, vooral openbaar. Ze beschrijft haar leven met Zwagerman, de vechtscheiding die na twintig jaar huwelijk volgde, haar pogingen aanvankelijk om alles goed te houden. Maar 'Roem leek een steeds grotere plek in zijn bestaan te krijgen', zo schrijft ze. Ze schrijft overigens goed, deze ex van Joost Zwagerman, Arielle Veerman. 

Een zeer lezenswaardige roman over mevrouw Stevens, geënt op het verhaal van zijn moeder. Ze zegt vaak dat alles oké is. Dementerend en wel zit ze in een verzorgingstehuis of thuis, dat weet ik niet meer. Ze was een dappere vrouw, godsdienstlerares en ging in oppositie tegen de directeur van de school waar ze les gaf. Prachtige beschrijvingen, absurde zaken soms, continue misverstanden. Hij schrijft bijvoorbeeld: 'Ze plant haar kromme wijsvinger ferm in het papier maar geen woord dat op zijn plaats blijft staan, geen zin die zich vanavond laat temmen'. Uit een recensie in Trouw: 'Zo gaat dit boek in feite over drie personages, de oude moeder van de schrijver, de gereconstrueerde jonge moeder en de schrijver zelf, en is het in zekere zin ook een roman over het biografisch schrijven. Wat vertel je en wat laat je achterwege, waar grijp je in, waar fantaseer je?' Het boek kan de vergelijking met Hersenschimmen heus wel aan. 

Het ware verhaal achter het leven van Karin Bloemen, door haarzelf opgeschreven. Ze geeft het aangrijpende verhaal weer van haar jeugd, met veel misbruik, mishandeling en angst. Ze laat tegelijkertijd zien dat ze er goed is uitgekomen en nergens bang (meer) voor is. Mooi boek. 

De titel is ontleend aan een gedicht van Jacques Bloem natuurlijk, de dichter waar zowel Judith (lees Clairy) en haar man Leo (hoe haar man ook in het echt heet ...) erg veel van hielden. Het boek beschrijft de ziekte Alzheimer van binnenuit en zeker vanuit Judith, die haar man steeds verder ziet 'aftakelen'. Eerst geloven ze het niet echt, vergeetachtigheid, hoort bij de leeftijd, maar langzamerhand komen ze erachter dat er meer aan de hand is. Clairy beschrijft de situatie zoals we die min of meer kennen: vrienden verlaten het echtpaar, Judith raakt overstuur, uiteindelijk gaat hij naar een verpleeghuis, ze voelt zich schuldig, hij is uit het huis maar niet uit haar hart. En juist dat laatste maakt het zo moeilijk en zo invoelbaar. Het boek wordt aangevuld met enkele door Leo geschreven jeugdherinneringen, als hij zich nog redelijk voelt en die zijn mooi om te lezen. Het geheel ook, alleen het einde vind ik wat ver gezocht, haar herinneringen aan en de vakantie die ze alleen houdt, in Zwitserland, die hadden er niet bij gehoeven van mij. Bovendien is het qua sleutelroman vooral een boek voor insiders denk ik, maar dat terzijde. Het is een mooi document voor de man van wie ze hield.