Zoek een boek
Gefilterd op genre 'Autobiografie'.
Resultaat 71 tot 80 van in totaal 146 gevonden boeken.
|
7
|
| Autobiografische stukjes: De ogen, de oren, de haren, de vingers, de tanden de tenen; Jong en oud; Huis en tuin; Mensen en stemmen; Schrijven en lezen; Spreken en zwijgen; Het onuitsprekelijke. Aangenaam leesvoer. |
|
7
|
| Vervolg op Moederkruid: de puberteit, het zoeken naar een moeder en het achterhalen van de eigen identiteit. Knap geschreven. Herlezen, want ik zag later dat ik het in oktober 2002 ook al had gelezen. Zoveel indruk heeft het kennelijk niet gemaakt dat ik dat niet van tevoren wist! |
|
9
|
| Een poging om in woorden te vatten wat het betekent een baby aan de dood te verliezen. En welke rol de taal daarbij speelt. Korte stukjes, zonder sentimentaliteit, maar prachtig verwoord wat er door een vader heengaat. Nocturne, op pagina 76, is het mooiste. Al met al een prachtig document. |
|
7
|
| Autobiografische roman van de artistiek leider van Dogtroep, die haar partner verliest door een ongeval. De rouwperiode, nog versterkt door het tegelijkertijd uiteenvallen van de theatergroep, beschrijft ze op realistische wijze. Door reizen naar Australië, Afrika en India bereidt ze zich ondertussen voor op een nieuwe carrière als filmregisseur. Niet slecht. Met dank aan Det, die me dit boek leende! |
|
8
|
| Het verhaal over zijn reis naar Buchenwald, samen met 'de jongen uit Semur', die het niet overleeft. Semprun wisselt het verhaal af met herinneringen aan zijn terugkeer uit Buchenwald. Indringend, zeker als je het ter plekke leest. Hij schrijft prachtig, ondanks de tragiek van het verhaal, met name de wisselingen in tijd vind ik erg mooi. |
|
9
|
| Schrijven over kampervaringen in Buchenwald (Weimar) betekent voor Semprun 'niet leven'. Het duurrde tot de dood van Primo Levi, toen pas kon hij er echt over gaan denken en na een bezoek aan Buchenwald in 1992 schrijft hij deze autobiografie. Aangrijpend, met veel uitweidingen over schrijvers en dichters, maar vooral over wat het voor het leven betekent als je deze ervaringen meemaakt. Een ontroerend mooi boek. Met veel dank aan Marianne! |
|
7
|
| Autobiografische roman (debuut) van de biograaf van Frederik van Eeden. Als jongste zoon in een gezin van 12 kinderen groeit hij op en ondergaat hij de troost maar vooral druk van het katholieke geloof. Het gaat niet goed met het gezin, maar hij groeit erdoorheen en eruit en verliest het geloof. Het leest goed weg, maar mist net dat extra element dat een autobiografische roman universeler maakt. |
|
5
|
| Autobiografische roman over het leven van de moeder van de schrijver. Een arme, blanke vrouw, die in het zuiden van de VS probeert haar kinderen op te voeden, terwijl haar weggelopen en af en toe terugkerende alcoholische echtgenoot haar constant voor de voeten loopt. Een mager relaas, waar je niet echt door getroffen wordt. |
|
7
|
| Levensverhaal van de cabaretière die met haar ouders naar Nederland kwam vanuit Turkije toen ze tien was. Aandoenlijk en openhartig vertelt ze over haar ervaringen, haar moeder (de garnalenpelster) en haar (akelige) vader. |
|
8
|
| Een familieverhaal. Beschrijft vooral haar moeder en de soms moeilijk te achterhalen geschiedenis van een familie die in 1934 naar Nederland vertrekt en daar zich staande houdt. Geen aardige moeder, wel karakteristiek, zoals ze in een interview zegt. Een herkenbare autobiografische roman, knap geschreven. |