Zoek een boek
Gefilterd op genre 'Autobiografie'.
Resultaat 51 tot 60 van in totaal 146 gevonden boeken.
|
7
|
| Een jeugd in de jaren vijftig, zo luidt de ondertitel van dit boek, maar het gaat verder dan dat. De schrijfster vertelt eerst over haar jeugd (ze is geboren in 1944) in de Rotterdamse volksbuurt Crooswijk, waar haar moeder zich aanvankelijk te goed voor voelt, maar waar ze ondanks alle narigheid toch gelukkig is. De vader van Astrid laat het gezin in de steek, Astrid trouwt met de verkeerde man(nen), maar slaagt er uiteindelijk in een zekere rust te vinden. De verwikkelingen, waarin ze verzeild raakt en die ze met grote openhartigheid en soms de nodige humor beschrijft, geven een mooi tijdsbeeld, waarin veel te herkennen valt. De stijl is wat eenvoudig, maar consequent. Het verhaal boeit je absoluut. |
|
7
|
| De hilariteit die beloofd wordt, gaat mij iets te ver, althans in de eerste helft van dit boek. De schrijver laat zijn geboortedorp zien en vertelt schaamteloos over de platheid van het en zijn leven daar. Soms wel grappig, maar mij ging het iets te ver. De tweede helft daarentegen geeft weer prachtige zinnen, zoals bijvoorbeeld in dit fragment: "Een zetel voor een vertelling is ook waar wij ons naar toe slepen, wij worden elkanders vertelling die een van ons twee zal moeten doen, en ik stel er mij misschien te sterk op in dat zij het zal zijn die het laatste woord zal nemen. Maar het kan ook ik zijn die, op een avond die ik zonder haar niet halen wou, de anderen verveel met ons geluk van nu, zodat ik alsnog de zinnen zal zwijgen die ik tot dan zal hebben opgepot." Al met al toch de moeite waard, dit boek, zij het minder subtiel dan 'Mevrouw Verona'. |
|
7
|
| Maria van der Ent (1900) is de oudste dochter van een groot arbeidersgezin in Rotterdam. Op twaalfjarige leeftijd wordt ze door haar moeder van school genomen en 'verhuurd' als dienstmeisje. Ze doet het goed, komt in veel en steeds rijkere gezinnen te werken en leert alles wat je in die kringen maar leren kunt als het gaat om gedrag, gewoonten en gebruiken. Allerlei zaken die ze later zelf toepast, eerst in het ouderlijk huis, later in haar eigen gezin. Haar zoon Hans en zijn vrouw Dinie hebben in 1970 een gesprek met haar over haar geschiedenis, die ze nooit heeft verteld. Naar aanleiding daarvan schrijft ze die op en geeft 400 beschreven velletjes aan haar zoon in bewaring. Hij mag ze pas openbaar maken na haar dood. Het levert een aandoenlijk verhaal op, met een interessant kijkje in de wereld van de 'dienstmeisjes' in het begin van de twintigste eeuw. De stijl is niet briljant, maar het verhaal pakt je wel. |
|
6
|
| Marijn - de ikfiguur in dit boek - verliest nogal plotseling haar moeder en heeft grote moeite met de verwerking. Het konijn van haar moeder, Mina, neemt ze mee naar huis omdat haar vader er niet voor kan zorgen. Mina is een eigenwijs konijn, maar het lukt Marijn in een jaar tijd toch iets van haar vertrouwen te winnen en haar in leven te houden terwijl Mina ten dode is opgeschreven. Dit helpt haar bij de verwerking van het verlies van haar moeder. De beschrijving is subtiel en overtuigend, het lijkt mij een aan te raden boek voor oudere scholieren en dertigers die met een vergelijkbaar verlies te kampen hebben. Wel moeten er behoorlijk wat druk- dan wel schrijffouten uit gehaald worden bij een eventuele herdruk. Het is een uitgave van Fortuna (binnen Van Holkema & Warendorf) dus met een interview en discussievragen achterin het boek. Met dank aan Henk L. voor de tip. |
|
6
|
| Een autobiografisch werk van het nakomertje Jonathan, dat op gang komt als hij zijn ouderlijk huis gaat leeghalen en te koop zetten na de dood van zijn moeder. Er zitten aardige stukken in, al vind ik die van zijn kinderjaren minder dan die van zijn adolescentie. Het geeft wel weer een mooi beeld van (een deel van) de Amerikaanse samenleving, waar het de haves betreft dan. |
|
7
|
| Een liefdevol verslag van een onderzoek naar de achtergronden van de moeder van de schrijver. Hij ontdekt dat zij weinig of niets heeft verteld over haar jeugd en over de tijd voordat ze met zijn vader was getrouwd. Van Westerloo gaat op onderzoek uit en ontdekt dat er een geheim was waardoor zij zweeg, maar dat tevens de achtergrond was van haar besluit om een goede moeder te worden. Waar ze volgens Van Westerloo helemaal in geslaagd is. |
|
6
|
| Nieuw Herwijns dagboek, over de veranderingen in het landschap, maar ook over een moord in Herwijnen. Dat is geen gelukkige combinatie, vind ik. De Herwijnse stukken zijn eigenlijk voldoende. Nu krijgt het een wat onsamenhangend geheel. Al leest het makkelijk weg, dat wel. |
|
7
|
| Opnieuw een aardig boekje over dik zijn, nu gecombineerd met een stuk over de Dikke Dame die op de kermis stond en haar zoon, die als Miss Lola ook als dikke (jonge)dame optrad. Grappig. |
|
7
|
| Lorna Sage, literatuurwetenschapper uit Engeland, beschrijft in deze autobiografie haar jeugd in een klein plaatsje op de grens tussen Engeland en Wales. Het zijn de jaren vijftig, met alle bekrompenheid die daarbij hoorde en het lukt haar zich te ontwikkelen en te studeren, ondanks een 'teenagerzwangerschap' en daarbij behorend jeugdhuwelijk. In die tijd! Makkelijk geschreven, aangenaam om te lezen, maar vooral een herkenbaar beeld van een jonge vrouw die zelfstandigheid opeist en verkrijgt. |
|
6
Het beste voor het hoogste
(Autobiografie)
Geschreven door Celestine Oliphant - Schoch, gelezen op 17-8-2005 |
| Memoires van Celestine Oliphant - Schoch, uit 1933, over haar leven in en met het Leger des Heils. Louise Stratenus hield haar in Zweden gezelschap en zorgde voor haar dochtertje en voor haar huishouden, ongeveer negen jaar. Met dank aan Johan Ringeling. |