Gefilterd op genre 'index.php'.
Resultaat 61 tot 70 van in totaal 2284 gevonden boeken.

Hoewel ik zijn boek 'Hoe ik een beroemde Nederlander werd' niet veel waard vond, heb ik De Liefdesmachine toch ter hand genomen (uit de bieb geleend). Enerzijds werkt hij nog steeds op dezelfde manier: tussendoortjes over het schrijven zelf, gestuurd door een soort tweede ik die hem zegt dat hij moet schrijven en wat hij moet schrijven; anderzijds is met name het tweede deel erg mooi, waarin hij de dood van zijn vader beschrijft. Vol zelfkritiek, vol schaamte, maar toch liefdevol en zorgzaam. Met alle ironie die erdoorheen speelt, blijft het een ontroerend verhaal. Het eerste deel gaat vooral over zijn vrouw (Wilmie 1 en Wilmie 2) en hoe hij daarop reageerde en reageert. Het derde en laatste deel gaat over zijn ontmoeting met een man die hem - zelf is hij pschotherapeut en zou mensen moeten helpen - zal helpen het geluk te vinden. Uiteraard volgen de delen elkaar logisch op. Wat mij betreft geen bestseller, maar voor de liefhebber zeker de moeite waard. 

Pascaline (rond de veertig, gescheiden, dochtertje verloren) zoekt een woonruimte in Parijs waar ze helemaal opnieuw kan beginnen. Dan ontdekt ze dat in haar appartement een moord is gepleegd, waardoor ze geobsedeerd raakt. Ze is it-specialist en heeft een goede baan, die ze door deze obsessie ook dreigt te verliezen. Ze lijkt op een gruwelijke manier wraak te nemen op 'alles'. Uit de bieb gehaald, niet onaardig, met een zeker thrillerelement erin. 

Een mooie historische roman, gebaseerd op enkele documenten en bronnen. Op een of andere manier voegt Simone van der Vlugt geschiedenis en fantasie samen waardoor een heel leesbaar verhaal ontstaat. Het gaat eigenlijk over Eva Ment, maar vooral over de periode van haar huwelijk met Jan Pieterszoon Coen ten tijde van de VOC. Je vaart mee naar Batavia, je maakt alles van dichtbij mee en op deze manier geeft Van der Vlugt je een aardig kijkje in de tijd en in de historie. Prachtig verteld!

Opnieuw een boek van Penelope Fitzgerald, nadat ik erover in de NRC had gelezen. Het gaat over Fred Fairly, een docent Natuurkunde aan het St. Angelicus-college (in Cambridge), die plotseling - terwijl hij briljant maar vooral rationeel is - een jonge vrouw Daisy Saunders in zijn leven ziet verschijnen. Hij is in een klap smoorverliefd, terwijl docenten aan het St. Angelicus-college niet getrouwd mogen zijn ... Subtiele beschrijvingen, lichte humor, mooie dialogen, echt een geweldig boek weer. Voor het eerst gepubliceerd in Engeland in 1990 en pas in 2016 in het Nederlands vertaald. 'Het is 1912, en bij de universiteit van Cambridge klopt de moderne tijd aan de poort', staat op de achterflap.  

In de NRC las ik onlangs dat er vier 'vergeten' schrijfsters waren (Jane Gardam, Elizabeth Jane Howard, Penelope Fitzgerald en Elizabeth Taylor). Van drie van hen las ik het nodige, maar van Elizabeth Taylor nog nooit. In vertaling kwam eind 2016 uit de roman 'Angel', uit 1957 n.b.! Het boeide van begin tot eind en je vraagt je inderdaad af, waarom deze schrijfster niet beroemder is geworden. Angel is een meisje dat ervan overtuigd is een beroemd schrijfster te worden en dat wordt ze ook. Ten koste van heel veel zelfs. Angelica Deverell wordt door haar moeder in een armoedige straat min of meer opgevoed. Haar moeder heeft een kruidenierszaakje en Angel probeert aan haar toekomst te ontsnappen. Dat lijkt haar ook te lukken. Haar hele leven wordt beschreven in dit boek en je ergert je aan haar en hebt medelijden met haar. Ze loopt zich zelf voorbij, helemaal, maar het verhaal wordt met zoveel zorg en aandacht verteld, dat je het blijft doorlezen. 

Dit is een persoonlijk verhaal, op een bijzondere manier geschreven. In kleine hoofdstukjes kom je steeds meer te weten wat er speelt, in het psychiatrisch ziekenhuis Beckomberga. Jackie, haar vader Jimmie verblijft in het ziekenhuis, bezoekt haar vader bijna elke dag. Ze spijbelt ervoor van school en is eigenlijk bang dat ze uiteindelijk dezelfde gevoelens zal hebben als haar vader. Haar zoontje Marion behoedt haar daar later voor. Het is een bijzonder boek, vooral door de opbouw, die goed de geestesgesteldheid weergeeft bovendien. Het is zoals ik in een recensie las, een 'mozaïek-achtige roman', die je het ziekenhuis in trekt en waarin je meer leest over enkele andere personen, die allen met het ziekenhuis te maken hebben of erin opgenomen zijn. Prachtig boek! 

In het plaatsje Shaker Heights, waar nooit iets bijzonders gebeurt en alles keurig geregeld is, brandt Izzy Richardson haar ouderlijk huis tot de grond toe af. Dat daar een hele geschiedenis aan voorafgaat, moge duidelijk zijn. Je leest over het leven in een - op het oog - keurig, gemiddeld gezin Richardson (man, vrouw, vier kinderen) met het jongste kind Izzy als 'zwart schaap', naast het leven van een alleenstaande moeder Mia en haar dochter Pearl, die een huis huren dat eigendom is van de familie Richardson. Hoe het zou kunnen gaan...  

Eigenlijk is dit de 'voorstudie' van De acht bergen, dat ik prachtig vond. Dit ook, een boek om stukje voor stukje in te lezen, niet om in een keer tot je nemen. Een jongeman trekt zich terug in de bergen en probeert daar tot zichzelf te komen. De beschrijvingen van het gebied zijn geweldig en de paar ontmoetingen die hij heeft ook. Maar vooral de natuur, de bergen, de omgeving, je waant je daar zelf. 

Tja, dit boek koop je onmiddellijk als je van Wells ook Het einde van de eenzaamheid hebt gelezen (en zeer hebt gewaardeerd). Dit is zijn debuut en toch wel minder indrukwekkend dan Het einde van de eenzaamheid. Het gaat over Robert, die ooit de wereld wilde veroveren met zijn muziek, maar uiteindelijk als leraar op een middelbare school belandt. Hij krijgt een veelbelovende maar onbegrijpelijke leerling in de klas, Rauli Kantas, die buitengewoon goed is in de muziek en met hem en de vriend van Robert, Charlie, maakt hij een soort 'road-movie' om de werkelijkheid te achterhalen en te ontlopen. Voeg daarbij de relatie die Robert met Lara heeft, de problemen die Charlie overkomen, de vraag naar vrijheid en onafhankelijkheid en je hebt een roman. Een roman, die ook een commentatorstem in zich heeft; het verschil in perspectief wordt pas later duidelijk. Er is veel uitgeprobeerd in dit boek, dat kun je merken. Maar duidelijk wordt wel dat hier een goede schrijver uit gegroeid is. 

Het echtpaar Jochem en Carolien en twee vrienden, Heleen en Hugo zijn slachtoffer geworden van een aanslag op de boot van Hugo. Daar maakten ze samen muziek in een kwartet. De aanslag heeft alles verwoest, althans in hun geest. Allen zijn veranderd, hebben een soort vluchtweg gekozen om eruit te komen. Na allerlei pogingen ondernomen te hebben om aan hun situatie te ontsnappen, brengt de rechtzitting waarin de dader veroordeeld wordt, hen weer bij elkaar. Het lijkt een eenvoudig verhaal met een correcte afloop, maar de stijl, het verhaal eromheen, de wijze waarop Enquist je bij de geschiedenis betrekt, is natuurlijk weer heel knap. Het is eigenlijk een vervolg op 'Het kwartet', maar kan heel goed als aparte roman gelezen worden.