Gefilterd op genre 'index.php'.
Resultaat 61 tot 70 van in totaal 2235 gevonden boeken.

Het humoristische zie ik niet goed in dit moeilijk te interpreteren maar prachtig geschreven boek. Deels gaat het over huwelijksscheiding (Nicole Krauss is gescheiden van Jonathan Saffran Foer), zowel van de ikfiguur (die ook Nicole heet) als van Epstein, een net gescheiden top-advocaat. Beiden trekken naar het Hilton Hotel in Tel Aviv. Ze komen elkaar niet tegen in de roman, waardoor je twee afzonderlijke en elkaar afwisselende verhalen leest. Boordevol filosofieën en ideeën zit dit boek, die je (ik althans) niet allemaal kunt (kan) ontrafelen, maar je blijft wel verwonderd en bewonderend lezen. Nicole is schrijfster en verlaat man en kinderen in Brooklyn om in Tel Aviv inspiratie op te doen voor een nieuw boek, maar eigenlijk om haar huwelijk te overdenken. 'Op welk moment vertrek je uit een huwelijk? Anders dan liefde en zorg laat de belofte van tijd zich wel uitmeten, en daarom is met iemand trouwen jezelf voor een heel leven aan hem binden. En nu denk ik dat ik mijn eigen huwelijk heb verlaten door uit de tijd te vertrekken, wat voor mij de enige manier was, net zoals mijn koffer pakken in het waas van slapeloosheid de enige manier was.' Dit overweegt Nicole als ze min of meer gedwongen door een onbekende maar naar het lijkt een hoogleraar letterkunde, Kafka is gevolgd. Epstein geeft zijn geld en goederen weg en verdwijnt langzaam maar zeker. Een boek om heel lang over na te denken. 

Naast 'Knielen op een bed violen' en 'Margje' wordt ook in deze roman de familie Sievez opgevoerd. Het is een soort drieluik, waarbij je ziet dat Siebelink steeds teruggrijpt op het geloof uit zijn kinderjaren. Henk Wielheesen is de buurjongen, die zijn moeder verliest als hij elf is en met zijn afstandelijke vader en zeker met de 'nieuwe' moeder, Toos Radstake, absoluut niet overweg kan. Hij wordt opgenomen door de buren en ziet Ruben, de zoon daar, als zijn broer. Helemaal in orde is hij niet, Henk, maar onthouden kan hij goed. Hij trouwt, krijgt een dochter, maar raakt gaandeweg - ondanks het goede begin in de tuinderij - de macht over zijn eigen leven kwijt. Hij zoekt vooral troost bij zijn (vecht)haan, waarbij hij waanvoorstellingen heeft. De ongrijpbare Ruben is zijn steun en toeverlaat. De merkwaardige koopman en handelaar Joost Ruysch speelt zijn eigen rol in dit toch weer boeiende verhaal. Siebelink blijft een geweldige verteller. 

Japin schrijft altijd gemakkelijk, te gemakkelijk soms, zo lijkt het. Maar je blijft wel lezen. Ook nu weer, als hij schrijft over Kolja, een doofstom jongetje dat door Modest en zijn beroemde broer Pjotr Iljitsj Tsjaikovski wordt opgevangen, opgevoed en 'sprekend' gemaakt. De verteller is Kolja, afgewisseld met dagboekfragmenten van Modest. De dood van de componist Tsjaikovski is de kern van dit verhaal. Hoe kwam het dat hij zo snel stierf? Welk geheim zat daarachter? Hoe moeilijk was het voor hem en zijn broer om te leven zoals ze wilden leven in het Rusland van de tsaar? Vreemd, Japin houdt zich vaak bezig met iemand met een gebrek, ook hier weer. Ook dit verhaal levert weer een lezenswaardige roman op. 

Abraham Tuschinski is een Poolse Jood, die naar Nederland is gekomen en grootse plannen heeft en ook uitvoert. Hij start na enige tijd een theater in Rotterdam en later zelfs in Amsterdam. Alles gaat goed, ook de Eerste Wereldoorlog doorstaat hij. Hij werkt samen met zijn zwagers Hermann Ehrlich en Hersch Gerschtanowitz, ook overgekomen uit Polen. Hermann trouwt met Jet, een Nederlandse vrouw, een 'wereldser' type dan de Poolse vrouwen van Abraham en van Hersch. Als Abraham valt voor de vrouw van Hermann gaat het langzaam maar zeker mis, zeker met de Tweede Wereldoorlog in aankomst. Een mooi verhaal, zonder al te veel opsmuk, behoorlijk ingevuld, maar toch stoelend op feiten. Heel redelijk geschreven. 

Soms koop je een boek omdat het er mooi uitziet. Dat is hier het geval. Bovendien waren de recensies niet echt slecht, dus lezen maar. Het viel me wat tegen, eerlijk gezegd. Het verhaal speelt zich af eind 19e eeuw (al zou je dat niet zeggen). Een net weduwe geworden jonge vrouw, Cora Seaborne, vertrekt met haar autistische zoontje naar de streek van Essex en gaat op zoek naar een monster, waarover iedereen spreekt. Ze ontmoet een enigszins stijve dominee, getrouwd met een prachtige vrouw, Stella, en er ontwikkelt zich een situatie van haat en liefde tussen hen. Daarnaast speelt haar ervaring met de arts Luke en diens vrienden in Londen. Ze willen, samen met Martha, de gezelschapsdame van Cora, iets doen aan de armoede in de stad. Veel verwikkelingen dus. Je komt veel te weten over de situatie in Londen en over de dorpsgenoten in het stadje Colchester, die overtuigd zijn van de aanwezigheid van het monster. Kortom, van alles wat, een beetje romantiek, een beetje spanning, vreemde avonturen, in een redelijke stijl. Het duurde even voordat ik in het verhaal kwam, maar dat bracht me toch een paar aangename uren. 

Moeilijk te beoordelen, dit boek. Vooral omdat ik niet echt dol ben op verhalen die bestaan uit allerlei fragmenten: brieven, dagboeken, documenten. Dat - vind ik - doorbreekt het verhaal, al kan het soms iets extra's bieden. Hier niet, het verhaal op zich, de treurige omstandigheden van man en vrouw, de strijd en het verdriet van de vrouw komen niet voldoende uit de verf. Wel uit de verf komen de ontberingen die het maken van een reis (het is 1885!) naar Alaska oplevert. Een persoonlijke mening, over een boek dat door velen gelezen zal worden. 

Een prachtig verhaal, een meeslepende geschiedenis over vriendschap, ouderliefde, maar vooral over het berglandschap in Italië, waar de ikverteller (de schrijver is zelf ook documentairemaker, net als de ik-verteller) steeds weer naar terugkeert. En naar zijn vriend Bruno, een echt natuurmens, boerenzoon, eenzaam maar altijd iemand die in de bergen thuishoort en wil thuishoren. De vader van Pietro is ingenieur en tegen zijn zin werkt hij in Milaan. Maar eigenlijk wil hij niets anders dan hoger en hoger de bergen in. Als zijn vrouw hem overhaalt een huisje te kopen in Grana, is hij daar alleen de weekends, terwijl zijn vrouw en zoon zich helemaal thuisvoelen. De moeder van Pietro haalt hem uiteindelijk over vriendschap te sluiten met Bruno en die vriendschap duurt dertig jaar. Wat me vooral boeide in dit boek zijn de melancholieke sfeer, de beschrijvingen van het berglandschap, de ogenschijnlijk onbedoelde filosofie. Buitengewoon! 

Elizabeth Macintosh is de hoofdfiguur in deze roman, die gaat over huwelijk, trouw, vriendschap en integriteit. Ze trouwt met Edward Feathers (Old Filth) maar heeft kort voor haar huwelijk een relatie met Terence Veneering, de absolute 'vijand' van Old Filth, zakelijk een groot rivaal en zoals later blijkt ook persoonlijk. We krijgen ogenschijnlijk hetzelfde verhaal voorgeschoteld als in 'Een onberispelijke man' van Jane Gardam, maar nu gezien vanuit het perspectief van Betty (Elizabeth). Het is - net als het vorige boek - een pageturner geworden, waarbij de prachtige stijl en de mooie beschrijvingen extra opvallen. Soms in telegramstijl, soms in toneelvorm (heel zelden trouwens), altijd boeiend. Ik kijk met spanning uit naar deel drie (perspectief van Veneering) dat deze trilogie over een huwelijk besluit (Laatste vrienden, komt uit in januari 2018). Overigens zijn de boeken ook heel goed apart te lezen. 

Een angstig verhaal dit, althans je krijgt er een heel akelig gevoel bij. Toch volg je de zoon, Serge Alexandre, die zijn vader zoekt. Zijn vader, die geprobeerd heeft hem voorgoed te verlaten na een wel heel definitieve poging daartoe, lijkt soms op een Joodse vluchteling, soms ook op een collaborerende meeloper. De geschiedenis speelt zich af aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. Al heeft Modiano dat nooit zelf meegemaakt (hij is van 1947), hij is wel gefascineerd door die periode. Op zijn - toen al, het boek is van 1972 - bekende melacholieke wijze beschrijft hij zijn zoektocht en hoe hij zijn vader uiteindelijk terugvindt. 

Ook dit is weer een mooie roman van Thomas Verbogt. Nu gaat het over de vriendschap tussen Thomas en Licia, die elk hun eigen reden hebben voor dit mooie en liefdevolle verbond. Als kinderen hebben ze een methode ontwikkeld waardoor ze elkaar helemaal begrijpen en afstand nemen van de wereld om hen heen. In periodes wordt e.e.a. beschreven, als ze de basisschoolleeftijd hebben (Nijmegen), als ze eenentwintig zijn (Rome), als ze veertig zijn (Keulen) en als ze zestig zijn (terug in Nijmegen). Pas op het allerlaatst lees je hoe het allemaal zo gekomen is en hoe het verder moet. Mooi en vol, deze roman over de liefde, ook als je elkaar niet ziet en over de tijd die verstrijkt.