Gefilterd op genre 'Roman'.
Resultaat 61 tot 70 van in totaal 2262 gevonden boeken.

Stamvader is de weduwnaar, die Hier woont en grensbewaker is. Als hij dit niet meer kan zijn, wordt hij verzorgd door zijn schoondochter Mara, de vrouw van zijn zoon Bardo, die hem uiteindelijk opvolgt. Het blijft een merkwaardig boek, over grenzen, smokkelen, wantrouwen, hoop op een beter leven (vooral voor Mara), dorpsleven. Het mooie is wel de kleindochter Kleine, die eigenlijk de naam van haar overleden oma heeft, maar die mag niet gebruikt worden in het huis van Stamvader. Mooie beschrijving van een dramatische periode, min of meer opgevrolijkt door het meisje Kleine. 

Wat een schrijver is dit toch. Alsof hij zo maar wat opschrijft, eventjes, maar wat is het prachtig. Dit citaat zegt genoeg: "Ik probeer orde aan de brengen in mijn herinneringen. Elke herinnering is een stukje van de puzzel, maar er ontbreken er heel veel, zodat de meeste niet bij elkaar passen. Soms lukt het me om er twee of drie met elkaar te verbinden, maar meer ook niet. Alles wat me maar te binnen wil schieten noteer ik: losse flarden, lijsten van namen of korte zinnetjes, in de hoop dat die namen een magnetische aantrekkingskracht op elkaar uitoefenen en weer andere namen naar de oppervlakte zullen brengen, en dat die zinsneden gaandeweg complete alinea's en op elkaar aansluitende hoofdstukken zullen vormen. In afwachting daarvan breng ik mijn dagen door in een van die grote hangars die doen denken aan ouderwetse garages, op zoek naar vermiste personen en verloren voorwerpen." (p. 58, in het midden van het boek dus ...)

Wie kom je tegen op weg naar Santiago, zo staat er op de voorkant van het boek. Een feelgoodroman is het eigenlijk, goed voor een paar uurtjes plezier en ontspanning. Niet als je de Camino loopt trouwens, het is een hele tocht van Cluny naar Santiago de Compostela. Zoë en Martijn hebben beiden zo hun redenen de tocht te ondernemen en je raadt het al: ze komen elkaar tegen. Er zijn meer wandelaars met wie ze contact hebben en alles bij elkaar lukt het ze de tocht uit te lopen en hun verleden achter zich te laten. Mocht je ooit het plan hebben de pelgrimstocht te lopen, dan is dit een aardige voorbereiding. 

De geschiedenis van het bekende Hotel Sacher (Wenen) wordt door de schrijfster gemengd met een mooi familieverhaal vol liefde en verraad. Het is een aangenaam boek, geschreven door de vrouw die ook het scenario schreef voor de televisieserie Hotel Adlon. A Family Saga. Je kunt goed merken dat Doehnert scenarioschrijfster is, wat het verhaal er niet minder (juist niet minder) spannend en interessant op maakt. Anna Sacher (van de Sacher Torte inderdaad) is degene die de leiding van het hotel overneemt als haar man Eduard plotseling overlijdt, in 1892. Daarmee begint de geschiedenis. De Donaukurier zegt: 'Een prachtige roman die decennia omspant, van het belle époque, via het fin de siècle tot de door oorlogen verscheurde wereld van de twintste eeuw.' Een mooi boek voor een paar avondjes leesplezier. 

Een prachtig paasverhaal, ook voor niet-gelovigen, deze kleine roman over een conciërge van een klooster, Jacob, die zijns ondanks een gast opvangt. Dat is een vooraanstaande man die enkele akkefietjes op zijn naam heeft staan. De tegenstelling tussen de twee kon niet groter zijn, de manier waarop Jacob de man als een vriend gaat zien en daarbij bijna te ver gaat, is heel bijzonder. Voeg daarbij de stijl en de schrijfwijze van Esther Gerritsen, waarbij de bijbel en de paasgedachte een belangrijke rol spelen en je legt het boek niet weg voor je het uit hebt.

In Joegoslavië speelt dit verhaal zich af. Twee mensen, Andrej (postbode) en Josip (kabeltreinconducteur) chanteren elkaar, nadat Andrej begonnen is met het chanteren van Josip. Josip (ongelukkig getrouwd) heeft een geliefde en Andrej heeft foto's gemaakt van Josip en zijn vriendin. Tegelijkertijd zijn beide mannen aan elkaar gebonden doordat ze elkaar helpen in het leven. Eigenlijk is het een min of meer alledaagsheid die hier beschreven wordt, soms enigszins hilarisch, vaak met begrip voor beide mannen en hun omgeving. Totdat de oorlog daadwerkelijk vat op hun situatie krijgt: de Balkanoorlog vernietigt hun stadje, etnische verschillen worden groter en groter. Het einde valt wat tegen, maar het blijft een mooi en eenvoudig verhaal, dat Driessen met veel gevoel voor de mens heeft beschreven. Zoals de achterflap vermeldt: "Met een scherpe blik op beider geestesgesteldheid en met empathie voor zijn personages ontvouwt Martin Michael Driessen een parabel van onontkoombare, wederzijdse gebondenheid." 

Een prachtige roman, dit debuut van Dorte Hansen, dat al jaren op de bestsellerslijst van Duitsland staat. Twee verhaallijnen zitten erin: het plattelandsleven in de buurt van Hamburg, met alle daaraan verwante verschijnselen en de eenzaamheid van de vluchteling vlak na de tweede wereldoorlog. Als Vera uiteindelijk de boerderij daar heeft geërfd (ze kwam als vluchteling met haar moeder daar terecht) laat ze alles - ondanks haar studie en beroep - op z'n beloop. Het huis ziet er slecht uit, de tuin eveneens, in tegenstelling tot dat van haar buurman en de andere fruittelers in de buurt. Totdat ook bij haar een soort vluchteling voor de deur staat: Anne en haar zoontje Leon. Anne is door haar partner verlaten, maar blijkt uiteindelijk in staat Vera uit haar verstarring los te krijgen en iets wat op leven lijkt aan te brengen in het huis. Wat een geweldig boek, wat een mooie zinnen. Een boek om te hebben en te herlezen. 

In deze roman, die ik duidelijk minder vind dan zijn andere werk (met name 'Alsof het voorbij is'), gaat de jonge student Paul (19 jaar oud) terug naar zijn ouders voor de zomervakantie. Hij gaat op aandringen van zijn moeder tennissen en ontmoet daar Susan, een vrouw van 48 jaar, voor wie hij een ongelooflijke liefde opvat. Zij ook voor hem en de gevolgen zijn ernaar. Op zichzelf een gegeven dat je bekend voorkomt, maar de uitwerking ervan is prachtig, ik kan niet anders zeggen. De teloorgang van een relatie, die eigenlijk niet kan, maar toch bestaat of bestond. Paul beschrijft dit proces als hij al oud is en terugkijkt op zijn leven. Daarbij ontstaat bij de lezer enige twijfel aan dat verhaal, al blijft overeind dat een liefde zoals deze bestaan heeft. 

Soms koop je een boek op het uiterlijk ervan. Dit is er zo eentje: de buitenkant is werkelijk prachtig (vind ik). Bovendien waren de recensies niet slecht, dus kopen maar. Helaas viel het (mij) wat tegen. Het gaat om Bodo Klein, die een opdracht krijgt om de uitspraken van de beroemde spreker Alexei Krups te onderzoeken. Er ontspint zich een aardig verhaal waarbij we verzeild raken in een vreemde wereld van digitale technologie. Niet helemaal mijn ding dus, helaas, ondanks de recensies. 

Isabel Allende is en blijft een geweldige verteller. Ook dit boek leest weer heerlijk weg. Het optimistische eind is misschien wat overdone, maar het verhaal blijft de moeite van het lezen waard. Het stramien is bijna een soort roadmovie, die drie beschadigde mensen met elkaar beleven. Ze zijn op weg in een auto die moet verdwijnen, met het lijk van een dode vrouw en het pistool waarmee ze omgebracht is, die uiteraard ook moeten verdwijnen. Tussendoor lees je over de achtergronden van de twee vrouwen (een Chileense en een vluchteling uit Guatemala) en de man (een Amerikaan met een zwaar probleem). Het komt allemaal goed, maar het blijft een 'lekker leesboek'.