Gefilterd op genre 'Roman'.
Resultaat 61 tot 70 van in totaal 2180 gevonden boeken.

Guusje Bouhuys, de hoofdfiguur in dit boek, is literatuurdocent aan een universiteit. Ze houdt zich vooral bezig met poëzie en probeert haar studenten mee te nemen in een soort ontdekkingstocht naar de sterkte en waarde van gedichten. Daarnaast interviewt ze een oude, feministische schrijfster in New York (Merilyn French?), waardoor ze beïnvloed wordt in haar eigen pogingen een schrijfster te worden. Ze is in New York met haar broer Lucas, die later 'verdwenen' blijkt te zijn. Totale eenzaamheid is haar deel, ondanks haar liefste vriend Leon, die aan een proefschrift werkt waarbij anderen twijfelen aan de waarde ervan. Plagieert hij? Het is een wonderlijk boek, je verwacht steeds dat er iets gaat gebeuren, maar het verhaal (voor zover daar sprake van is) mijmert voort, je wordt hoe dan ook meegenomen in haar eigen overwegingen. Ik vond het geen gemakkelijk boek, wel intrigerend. Een boek om minstens tweemaal te lezen. 

Kleine helden zijn het, de mensen die wonen in een volksbuurt in Madrid. Ze worden geteisterd door de crisis, maar slaan zich er wonderbaarlijk doorheen. Een mooi doorkijkje in deze wereld, die staat voor heel Madrid en voor grote delen van Spanje. Families die getroffen worden door ontslagen en andere narigheid, eenzame mensen die besluiten nemen met verstrekkende gevolgen, een kapsalon die tegenover zich een Chinese schoonheidssalon krijgt en zijn omzet ziet verminderen, advocaten en artsen die hun uiterste best doen, allerlei mensen en zaken komen voorbij. Het is geen zwaar psychologisch drama, maar wel een mooi tijdsbeeld met oog voor de Madrilenen en hun zwaktes en sterktes. 

Dit verhaal gaat over de liefde van een dochter voor haar vader en over de liefde van een jonge studente voor dezelfde man, hoogleraar Duitse cultuurgeschiedenis. Hoewel Gescinska mooi kan schrijven, mooie zinnen gebruikt, filosofische citaten en passages voor lief nemend, een goed verhaal kan vertellen, kon dit boek me niet heftig boeien. Al vroeg zie je aankomen hoe e.e.a. gaat uitpakken, maar het is ook meer een boek voor jongeren die te maken krijgen met de liefde denk ik. Aan mij niet helemaal besteed, ondanks de goede stijl en het wisselende perspectief plus de uiteindelijke uitkomst. De filosofische uitgangspunten zijn duidelijk en niet vernieuwend te noemen. 

In Unterleuten (mooie en toepasselijke naam!), een merkwaardig en afgelegen klein Oost-Duits dorpje, wonen allerlei mensen, die te maken krijgen met de plaatsing van windmolens. Dit leidt tot allerlei gevolgen en vragen: word ik er rijk van, wordt mijn huis meer of juist minder waard, ik ben ertegen, ik ben ervoor, welke mensen spelen hierbij onder een hoedje en worden er sowieso beter van, enz. Allerlei tegenstellingen komen naar voren: tussen West- en Oost-Duitsland uiteraard, maar ook tussen jong en oud, tussen mensen met geld en mensen zonder geld, idealisten en kapitalisten, mensen die graag rustig in een plattelandsgemeente willen wonen en mensen die vooruit willen. Het is een soort zedenschets, waarbij Zeh probeert geen stelling te nemen, maar uitsluitend waar te nemen wat er allemaal gebeurt in het dorp. En dat is veel. Het is een boeiende roman geworden, echt een geweldig tijdsbeeld. Dat het bovendien vanuit het perspectief van tien personen wordt verteld, maakt het verhaal extra levendig. Een prima roman! De samenvatting:

'Het lijkt alsof Linda in het paradijs is beland in het dorp Unterleuten. Maar de plattelands-idylle wordt wreed verstoord wanneer een investeringsmaatschappij besluit er een windmolenpark te gaan bouwen.Twee dorpsgenoten, een belegger en een boer, zijn bereid grond te verkopen voor een paar miljoen euro, maar dat grondgebied is nét te klein. Als Linda ook verkoopt is er wel genoeg plek. In gedachten ziet ze haar droom in vervulling gaan: eigenaar van een manege worden. Ze probeert het onderste uit de kan te halen. Dan is er nog een doorgewinterde herrieschopper, die alles op alles zet om het windmolenpark tegen te houden. Oude geschillen steken de kop op in het dorp – hoeveel intriges kunnen de bewoners aan?'

Het perspectief in deze roman ligt bij een ongeboren baby. Hij maakt mee hoe zijn moeder Trudy en zijn vader John uit elkaar zijn gegaan, zogenaamd tijdelijk. Zijn moeder heeft echter een relatie met Claude, de broer van John en dat is allemaal niet zo mooi. Dat vertelperspectief, dat heeft wel iets, je gaat er met gemak in mee. De personen echter worden - misschien ook door dat perspectief - niet zo duidelijk uitgewerkt en eerlijk gezegd vind ik de plot ook niet zo heel sterk. Toch is het een zeer leesbaar boek geworden en natuurlijk kan hij goed schrijven, dat is zeker zo. Dat de ongeboren baby zoveel weet van wat er in de wereld gebeurt, is overigens niet helemaal invoelbaar, maar vooruit. En dat het geheel gebaseerd is op Hamlet is natuurlijk duidelijk. Niet het beste boek van Ian MacEwan maar toch de moeite van het lezen waard. 

In deze roman gaat het om de personen die wonen in het Atlasgebouw, een appartementencomplex dat op de nominatie staat afgebroken te worden. Zes maanden voordat het zo ver is, krijgen de bewoners het definitieve bericht: ze moeten naar andere woonruimte omkijken. Aan de overkant komt een nieuw complex, waar ze eventueel in kunnen. De diverse personen worden met zorg, af en toe wat humor en ironie, beschreven: Melanie, een alleenstaande moeder met een zoontje Claus van zes (je zou hen de hoofdpersonen kunnen noemen), Abi en George, een ouder echtpaar waarvan George de grip op zijn leven aan het verliezen is en Abi, zijn vrouw, dit nauwelijks kan accepteren, Erin, een schrijfster die een boeiende vrouw, Lou, ontmoet, haar broer Anton, die als beveiliger in een winkel en als conciërge in het Atlasgebouw werkt en nog veel meer, kortom, een scala van mensen komt je tegemoet. Dat maakt het lezen plezierig, maar eigenlijk niet veel meer dan dat. Dat mensen niet van verandering houden, welke consequenties dit heeft enzovoort, komt uiteraard ook aan de orde, maar eerlijk gezegd boeide deze roman me minder dan 'Wij en Ik'. 

Vigdis, een christelijke jonkvrouw uit een aanzienlijke familie wordt gepassioneerd verliefd op David, een Joodse man. Ze vergooit haar rijke leven voor hem, volgt hem waar hij ook gaat. Ze krijgen drie kinderen, vluchten al maar door, raken elkaar kwijt en Hamoutal, zoals Vigdis gaat heten is ten einde raad. Temidden van de kruistochten, de chaotische tijd van de 11e eeuw, beleeft ze de treurigste avonturen, op de voet gevolgd door de schrijver, die haar spoor zoekt. Het is een boeiende roman geworden, gebaseerd op historische bronnen. Ook nu weer slaagt Hertmans erin zijn stijl aan te passen aan de geschiedenis die hij beschrijft en ook zichzelf een rol te geven in het verhaal. Je voelt zijn passie hierdoorheen. Een prachtige roman, opnieuw.  

Als je een liefhebber bent van de boeken van Jane Austen, dan moet je deze historische roman gelezen hebben. Het is een  dubbelportret van Jane en haar zuster Cassandra, waarbij hun nichtje Caroline uiteindelijk ook een rol krijgt toebedeeld. Het verhaal zelf is eigenlijk niet zo opzienbarend, wel is het geheel in de stijl van Jane Austen geschreven en krijg je net als in de boeken van Jane Austen zelf een aardig beeld van de tijd waarin ze leefde en werkte. Dat de familie ondanks zichzelf iets had hoog te houden, zeker in deze tijd en op het platteland van Engeland, is ook duidelijk. Het was heel moeilijk voor een vrouw om te schrijven en te werken, maar haar familie begreep het wel en gaf haar de ruimte waar het kon. De geschiedenis wordt overgoten met een min of meer romantisch sausje, maar zelfs dat gebeurt in de stijl van Jane Austen natuurlijk. Echt een boek om bij de 'Verzameling Jane Austen' te hebben. Anke Werker, de schrijfster van dit boek, schrijft columns voor JaneAusten.nl. 

Vreemd: iemand doet alsof ze een moord heeft gepleegd op een aardige oude man die ze altijd hielp. Haar dochter neemt wraak en terecht. Je voelt geen wroeging om iets dergelijks. Rond deze geschiedenis worden de levens van verschillende mensen beschreven, met zorg, liefde en aandacht. Je krijgt een hekel aan sommigen, maar aan de meeste mensen helemaal niet. Het lijkt een soort familiegeschiedenis, waarbij je je van alles kunt voorstellen. Zoals veel boeken van Margriet de Moor is ook deze roman prachtig geschreven, ingehouden en poëtisch bijna. De mensen in het verhaal lijken elkaar niet helemaal te begrijpen, maar nemen elkaar voor lief, de familieleden in ieder geval. De vogelverjager op Schiphol, Rinus is een uitzondering: hij begrijpt zijn vrouw Marie Lina heel goed. Mooie roman! 

Het boek van het jaar 2011 was dit in Duitsland. Het beschrijft in (autobiografische) romanvorm de geschiedenis van enkele generaties van een Duits-Russische familie. Het verhaal schrijft Ruge in niet-chronologische volgorde, lopend van 1952 tot 2001. De bouw (1961) en de val (1989) van de Berlijnse muur worden uiteraard niet onbesproken gelaten. Af en toe ironisch, soms hilarisch, licht defaitistisch en soms overdreven (achterkleinzoon Markus is wel een heel karikaturaal type geworden) geeft Ruge de generatiegeschiedenis vorm, waarbij veel momenten van de Duitse historie een rol spelen. Mexico (ballingschap), Siberië (werkkamp), maar natuurlijk ook Oost-Berlijn zijn de plaatsen waar het zich afspeelt. Wilhelm viert zijn 90e verjaardag op 1 oktober 1989, als fanatieke en overtuigd communist. Het neerstorten van zijn buffettafel staat symbool voor het gevoel van ontevredenheid, dat zo langzamerhand het bewind in Oost-Duitsland gaat ondermijnen. Zijn zoon Kurt en diens zoon Alexander zijn - Kurt wat langzamer dan Alexander - anders denkend dan hun (groot)vader. De 'moderne' tijd breekt ook daar door, met alle problemen vandien.