Gefilterd op genre 'Roman'.
Resultaat 51 tot 60 van in totaal 2235 gevonden boeken.

In eerste instantie denk je, sjonge, al weer een boek over iemand die 'van zijn geloof valt', maar eigenlijk gaat het om meer dan dat alleen. In een verspringend, van tijd naar tijd lopend verhaal lees je meer over de hoofdpersoon. Hij is protestants opgevoed op Goeree-Overflakkee en ondanks zijn studietijd in Utrecht, verlangt hij steeds naar de oorsprong. Zijn vader - die niets van het geloof wilde weten aanvankelijk - laat zich op latere leeftijd dopen. Daarover verbaast Bram Korteweg, de hoofdpersoon, zich. Ook over het feit dat zijn vriend Paul, terugkeert naar het eiland en daar dominee wordt. Maar hij is ook bijzonder benieuwd naar de situatie aan de katholieke kant. Hij kijkt dan ook met grote ogen naar Wilfried, een oudere man, die in een katholieke gemeenschap woont en toch wel uitgesproken ideeën heeft. Homoseksualiteit speelt een rol, soms wat diffuus, maar zeker aanwezig in deze toch wel boeiende debuutroman van Maarten van der Graaff. 

Zowel Remi als hijzelf doet mensenkennis op, die zelfkennis is, een vorm van genezing, zegt Arjan Peters in de Volkskrant (april 2017) over dit boek van Koen Peeters, dat de ECI-Literatuurprijs won. Niet ten onrechte lijkt me, al moet je wel wennen aan de manier van vertellen. De verschillend genummerde hoofdstukken geven je houvast en de student (Koen Peeters zelf?) volgt de reis en de gedachten van zijn hoogleraar Remi op de voet. De geschiedenis begint in de Westhoek, waar Remi in een boerderij woont. Zijn nonkel Marcel is zijn steun en toeverlaat, maar neemt hem ook mee naar de restanten en herinneringen van de Eerste Wereldoorlog en laat hem ervaren wat er toen is gebeurd. Als Remi tot verbazing van iedereen intreedt in de Jezuïetenorde en uiteindelijk naar de Congo vertrekt, zoekt hij ook daar naar de mensen, de genezingen, de gewoonten en gebruiken aldaar. De student volgt hem - als hij inmiddels hoogleraar is geworden - na vijftig jaar op de voet en lijkt dezelfde dingen te ontdekken. Ook hij vertrekt naar de Congo. Remi schijnt van zijn familie los te geraken, maar dat is niet het geval. Altijd blijft de Westhoek aan hem trekken en uiteindelijk keert hij daarnaar terug. 

Rita van Cascia, zalig verklaard in 1628 en heilig verklaard in 1900, is de beschermheilige voor de 'hopeloze gevallen', huwelijksproblemen, moeders, zo leert Wikipedia ons. Over een soort hopeloze gevallen gaat het in deze roman. Paul Krüzen groeit op met zijn vader, nadat zijn moeder is weggelopen met een Russische man. Deze Rus stortte neer met een vliegtuigje in het veld van Aloïz, de vader van Paul. Hij redde het leven van de Rus, die er vervolgens met zijn vrouw vandoor ging. Zijn moeder wilde haar zoontje Paul niet meenemen en laat ook verder niets meer van zich horen. Paul heeft maar een 'vriend', Hedwiges (de naam alleen al), voor wie hij veel over heeft, maar met wie het moeizaam communiceren valt. Het verhaal speelt zich af in een plaats in Twente, vlakbij de Duitse grens. Het is een traditionele gemeente, waar langzaam maar zeker de moderne wereld zijn intrede doet: winkels moeten gaan sluiten, er komen Chinezen wonen die een Chinees restaurant beginnen, er komen Russen, Boelgaren en Roemenen in het dorp, de misdaad lijkt toe te nemen ... Als Paul uiteindelijk zijn vader verzorgt, is het te laat om op pad te gaan. Hij heeft alles zien veranderen en kan er niets aan doen. Uit een radio-interview met Tommy Wieringa: 'Het is zoals het is. Het leven voltrekt zich. Mijn hoofdfiguren hebben iets niet gedaan. Ze hebben zich niet vermenigvuldigd, ze zijn niet aan een vrouw blijven kleven, ze zijn bij hun ouders blijven wonen. In zekere zin zijn ze altijd kind gebleven [en] eindigen in een boerderij aan de rand  van de wereld.' 

Het is een wondermooie roman geworden, het lijkt of Wieringa naast je zit en alles voorleest. De beschrijvingen van de veranderende wereld zijn prachtig en zie je behalve in de situatie van de mensen ook in de situatie van de natuur en de gebouwen en de winkels en bedrijven in het dorp aan de grens. 

Het is vooral de manier van schrijven die dit boek zo bijzonder maakt. Het is alsof je een film kijkt, waar de prespectieven moeilijk te onderscheiden zijn, zeker in het begin. Gaandeweg kom je erin en begrijp je wat er bedoeld wordt. Ade, Bob en Ricky, twee mannen en een vrouw, hebben alledrie gestudeerd in Nijmegen en komen na precies twintig jaar weer - zoals dat de afgelopen jaren trouwens af en toe gebeurde - bij elkaar. Ze herinneren zich de relaties die ze hadden, het overspel dat wel of niet is gepleegd, waarbij je af en toe goed moet lezen om te weten wie en wat het precies betreft. Juist dat maakt het lezen tot een waar genoegen. Alle drie zijn ze ouder geworden, alle drie wilden ze een goede relatie koppelen aan een zekere zelfstandigheid, dus niet echt gebonden zijn. Vooral de beschrijvingen van Nijmegen zijn natuurlijk prachtig, je kent alles en ook dat maakt het lezen plezierig. Uiteindelijk realiseren ze zich - zo lijkt het - dat niet al hun wensen en dromen zijn uitgekomen. 

Niet onaardig dit boek, dat gaat over een vriendschap, een min of meer gedwongen vriendschap zelfs, tussen twee meisjes en later jonge vrouwen. Gedwongen doordat de meisjes met bevriend raken ten gevolge van het feit dat ze zich beiden schuldig voelen aan de dwarslaesie (veroorzaakt door een val) van de vader van Suzanne. Het blijkt dat Lize, haar vriendin dus, uiteindelijk heel goed met hem kan opschieten, terwijl Suzanne het gevoel heeft dat haar vader met haar helemaal geen band had. Maar het gaat ook over schuld, over trouw, over vergeving vragen, eenvoudig thuis maar veel ingewikkelder als je vergeving vraagt bij een kerk. De Bijlmerramp is de catalisator van de laatste ontwikkelingen in dit verhaal en in die zin vind ik dat wat bij elkaar gezocht. Er gebeurt bovendien wat je al van verre zag aankomen. Niettemin komen de vriendinnen toch los van elkaar en proef je iets van een positief einde, ondanks het feit dat iedereen schuldig is. Misschien is dat wel wat Anne Neijzen wilde vertellen. 

Selma volgt haar grote liefde, met wie ze twee kinderen heeft, een jongen en een meisje, naar China. Aanvankelijk gaat het allemaal goed, haar man heeft psychologie gestudeerd en is in Engeland gepromoveerd. Maar de tijden veranderen en de Culturele Revolutie in China zorgt ervoor dat ze vreselijke tijden meemaken. Selma is als enige, samen met haar vader, overgebleven na de jodenvervolging in de Tweede Wereldoorlog, maakt een aantal zeer gelukkige jaren mee tot het noodlot haar achterhaalt. Het is een non-fictie roman, want gebaseerd op de werkelijkheid, op brieven en herinneringen van vrienden en latere familieleden. Een indrukwekkend verhaal, Carolijn Visser is een terechte winnares van de Libris Geschiedenisprijs. 

Een bibliothecaris besluit, in navolging van een hem bekende geschiedenis, een afdeling te starten met manuscripten die zijn geweigerd door een uitgever. Enige voorwaarde is dat de schrijver het manuscript zelf komt brengen. Het wordt een doorslaand succes, totdat een ietwat ambitieuze jonge vrouw tussen al deze manuscripten een fantastisch exemplaar ontdekt. Wat er dan gebeurt, beschrijft Foenkinos op een heldere en soms snijdende manier. Als je van boeken, schrijvers, uitgevers en critici houdt, moet je dit zeker lezen. Maar ook over geheime doelstellingen en gevoelens gaat dit intrigerende verhaal. Een totaal ander verhaal dan zijn vorige roman, Charlotte. 

Opnieuw een prachtig kleinood van een van mijn favoriete schrijvers, Patrick Modiano. Hij is vader geworden en gaat zijn dochtertje aangeven, waarna hij teruggrijpt op zijn jeugd, zijn broer Rudy wordt opnieuw genoemd, zijn verdwenen vader, alles komt weer voorbij. Maar de stijl is onnavolgbaar, vol melancholie en ook dit boek staat vol herinneringen en zoektochten naar een verloren tijd. Geweldig weer. 

Wat een totaal ander boek dan de boeken van Jan Siebelink eigenlijk. Misschien juist omdat het vanuit het perspectief van een vrouw is geschreven, maar vooral omdat in deze psychologische roman de hoofdfiguur, (G)ina, langzaam maar zeker haar reformatorische omgeving van zich afschudt. Niet dat alleen, ze neemt afscheid ook van andere dingen: haar werk, haar liefdes, haar waardigheid, maar ze krijgt er iets voor terug. Zoals ze haar haar laat knippen en een pruik draagt om dat niet te laten merken aan haar tantes. Opgevoed door haar opa en (oud)tantes Ma en Sjaan, heeft ze jarenlang het gevoel dat ze thuishoort in het Zeeuwse reformatorische gebied. Pas op het allerlaatst realiseert ze zich dat haar beeld niet klopt, enerzijds doordat ze studeert, maar anderzijds doordat ze dat van jongs af aan heeft voorvoeld. In een vloeiende stijl en met gevoel voor details beschreven, deze mooie roman. Citaat: 'En wat ze echt wilde was een ander leven dan dat van tante Ma, met haar strenge prekenboeken en haar oogkleppen op. Onafgebroken in de nette kamer met haar Bijbel als het antwoord op alles en haar haar in een knot. Ze had altijd gevoeld dat dat het ware was. Van kinds af aan had ze het ook nagestreefd. Maar wat ze diep vanbinnen wilde, echt wilde, was: leven.'

Eigenlijk voldoet hier de tekst op de achterflap: 'In 2013 bezoekt Thomas Harding het huis van zijn Duitse grootmoeder, gelegen aan de rand van Berlijn, bij de Gross Glienicker See, die grenst aan de Wannsee. Deze plek, haar "zielenplek", die zij heeft moeten verlaten toen de nazi's aan de macht kwamen, ligt er vervallen en verlaten bij. Een betonnen voetpad door de tuin markeert waar de Berlijnse Muur bijna drie decennia heeft gestaan. In een poging het huis van de sloophamer te redden, onderzoekt Harding de geschiedenis van de vijf families die hier hebben geleefd: de adellijke landeigenaar die op het landgoed een wijngaard aanlegde, een welvarende Joodse familie die hier de vrije tijd doorbracht, een beroemde componist in dienst van de nazi's, een weduwe en haar kinderen en een informant van de Stasi. Uit al deze aangrijpende en dramatische verhalen doemt een twintigste-eeuwse geschiedenis van Duitsland op.' Onnodig te zeggen dat het een mooie historische roman is geworden, gebaseerd op feiten en uitlopend op een prachtig slot. De persoonlijke touch is bijzonder geslaagd. Mooi en de moeite van het lezen zeker waard.