Gefilterd op genre 'Roman'.
Resultaat 51 tot 60 van in totaal 2180 gevonden boeken.

In De Afrekening beschrijft Ekman het 'leven' van een schrijfster. Van twee schrijfsters zelfs, soms is dat Lillemor Troj en soms is dat haar 'vriendin' Abba, met wie ze samen succesvolle boeken schreef. De twee levens kruisen elkaar telkens, je hebt uiteindelijk geen idee wie nu wat geschreven of gedaan heeft. Als Lillemor geconfronteerd wordt met een boek dat alleen door Abba geschreven lijkt te zijn en bovendien het leven van met name Lillemor zelf weergeeft, begint voor haar een periode van moeilijkheden en ruis. Het is een aardige beschrijving van wat zou kunnen gebeuren, maar het boek heeft mij helaas niet overtuigd. Ik dacht 'Zwart water' te gaan lezen, maar dat laat ik vooralsnog aan me voorbij gaan. 

Tja, soms lees je een boek op de titel, of ben je toe aan iets rustigs, kabbelend romantisch en als dan ook nog het woord boekhandel in de titel voorkomt, vooruit, dan lees je het. En ik moet zeggen, het is wel rustgevend, zij het voorspelbaar. Geniet ervan, glaasje wijn erbij, dan komt het helemaal goed. 

Eva is de moeder van de schrijfster, een vrouw met een goed verstand en een behoorlijke ambitie. Ze schopt het tot hoogleraar, totdat ze twee jaar later, op 51-jarige leeftijd last krijgt van een beginnende dementie. Haar dochter, maar ook haar man en andere dochter, lijden hier erg onder, nog afgezien van zij zelf. Het verhaal is niet spectaculair, wel diep tragisch, maar het mooie van dit boek is dat Bregje, de schrijfster dus, laat zien hoe het leven eraan toegaat, hoe ze zelf steeds dichter naar haar moeder toegroeit, tot het einde aan toe. De voorgeschiedenis - van de vader en moeder van Eva - toont uit welke omstandigheden deze vrouw voortkwam en hoe goed ze het uiteindelijk deed. Of dat het was ... Een mooie roman, goed geschreven, met wel redelijk wat typefouten helaas. De corrector was niet echt sterk bezig vrees ik. 

Het is een hele pil, al gaat het slechts over vier weken in het leven van Julia en Jacob en hun drie kinderen, Sam, Max en Benjy, een Amerikaans Joodse familie, die enerzijds de gewoontes wil houden, anderzijds los daarvan raakt, tegen wil en dank vaak. Als in Israël een ineenstorting dreigt, de familie uit elkaar valt, de grootvader sterft, wordt een bar mitswa van Sam eigenlijk een vreemd iets. De constructie van de roman is prachtig, met veel terzijdes, veel over Israël en het Joodse geloof, over Second Life, de moderne tijd, het verval, het verdriet en de dood. Je bent er wel even mee bezig, met deze roman en ik vind hem minder dan Alles is verlicht en Extreem luid & ongelooflijk dichtbij, maar toch blijft hij boeien, Safran Foer. 

De Engelse titel van deze roman is The Gustav Sonata en eigenlijk vind ik die meer zeggen dan de neutrale titel die er in het Nederlands aan is gegeven. Gustav is de zoon van een ogenschijnlijk harde, nare vrouw, die haar man verloren heeft tijdens de oorlogsperiode, die in onze ogen aan Zwitserland voorbij lijkt te zijn gegaan. Gustav raakt als klein ventje op de kleuterschool al voor het leven bevriend met Anton, een Joods jongetje dat heel erg goed piano kan spelen. Bij hem en zijn familie vindt hij de hartelijkheid die hij thuis mist. Zijn moeder, op wie hij dol is, lijkt niet van hem te houden en geeft de Joden de schuld van de dood van haar man. Langzaam ontdek je de achtergrond van deze geschiedenis, met flashbacks en terugblikken, sprongen in de tijd. Pas tegen het einde zien we wat er precies is gebeurd en hoe de vriendschap tussen Gustav en Anton zich ontwikkelt. Het is een mooie roman in een prachtige subtiele stijl, al zie je sommige dingen al aankomen. Zeker lezen!

Vlijmscherp portret van een huwelijk, staat op de achterkant, maar het is veel meer dan dat. Ellinor vertelt over haar geschiedenis, over haar relatie met haar beste vriendin Anna, over de dood van Anna en haar eigen man Henning en wat dit allemaal met haar gedaan heeft. Ze vertelt haar verhaal in een monoloog, als een soort van grafrede, voor Anna alleen (en voor de lezer natuurlijk), waarbij allerlei aspecten op prachtige wijze verweven worden. De relatie tussen Anna en Ellinor, de relatie tussen Ellinor en haar moeder, de relatie tussen Anna en George, haar echtgenoot, de relatie tussen Ellinor en George, de dood van George, het leven van zijn tweelingzonen en het (stief)moederschap. Zo lees je over verleden, afkomst, heden, toekomst, het is allemaal in deze kleine roman verwerkt door de grote schrijver Grøndahl. Een prachtig kleinood.

De hoofdpersoon (ikverteller) in deze roman, van wie we de naam niet te weten komen, overkomen behalve rampen ook mooie zaken. Haar man vertrekt naar zijn minnares, die zwanger van hem is. Zij, een vertaalster en corrector van teksten uit allerlei landen en talen, buitengewoon slim, maar niet al te handig in de omgang, wil op reis gaan naar haar geboortedorp. Daar heeft ze in verband met een prijs een zomerhuisje laten plaatsen. Als ze ook nog, samen met het zoontje Tumi van haar beste vriendin Audhour, veel geld wint in de lotto, besluit ze het plan door te voeren op reis te gaan naar dat geboortedorp. Omdat Audhour drie maanden in het ziekenhuis moet verblijven, neemt ze op verzoek van haar vriendin, het jongetje Tumi mee. Hij is praktisch doof en bijna blind. Tijdens de tocht dwars door IJsland, raakt ze steeds meer in de ban van het jongetje van vier jaar oud en beleeft ze allerlei avonturen samen met hem. Het is een wonderbaarlijke roman, vind ik, enerzijds een roadstory, anderzijds een subtiel beschreven geschiedenis van het ontdekken van jezelf, je geschiedenis, je relaties, het omgaan met kinderen met een handicap, het wel of niet hebben van kinderen zelf enzovoort. De recepten achterin hadden wat mij betreft weggelaten mogen worden, maar de roman zelf stemt tot nadenken. 

Eerder las ik Het huis aan de Gouden Bocht en deze roman, De Muze (alleen het omslag is al de moeite waard) is op hetzelfde principe gebouwd. Het leest als een trein, dat is zeker en ook de verhaallijnen zijn goed gekozen: het speelt zich af in 1967 en in 1936. Odelle, afkomstig uit Trinidad, is naar Londen gegaan (1967) en krijgt een baan als typiste bij een kunstkenner. Ze ontmoet een aardige man, Lawrie, maar ook een merkwaardige vrouw, Quick, die beiden iets te maken hebben met wat zich in 1936 in Andalusië (Spaanse burgeroorlog, opkomend nazisme, dreiging van WO2) heeft afgespeeld. Schilderkunst speelt een grote rol. Beide periodes hebben bepaalde overeenkomsten, maar uiteraard ook hele grote verschillen en het zit hem vooral in het verband tussen beide geschiedenissen. Schilderkunst, persoonsverwisseling, pseudoniemen, liefde, verdriet, alles passeert de revue. Met overtuiging geschreven en met plezier gelezen. 

Een droevig maar prachtig verhaal. Alma, met haar welgestelde ouders elk weekend in hun vakantiehuis op een eiland, sluit een levenslange vriendschap met Carmen en haar broer Marito, die afkomstig zijn van het eiland en uit een totaal andere wereld komen. Het verhaal speelt zich af in Argentinië, vlak voor en vlak na de omwenteling die daar plaatsvond. Je kunt dan al bijna voorspellen wat er gebeurt, maar het is zo mooi beschreven, je kunt je zo goed verplaatsen in de situatie aldaar, dat het bijna angstig wordt. Eigenlijk schijnt het een jeugdroman te zijn, maar ook voor volwassen lezers is het nog steeds zeer de moeite waard. Niet om blij van te worden, wel om van te houden. 

Over deze prachtige trilogie deed ik toch wel twee maanden. Je kunt dit verhaal niet in een keer uitlezen, je moet het af en toe wegleggen, maar het is prachtig. Sigrid Undset (1882-1949) is een Noorse schrijfster. Ze kreeg de Nobelprijs voor literatuur in 1928. In dit epos beschrijft ze het leven van Kristin Lavransdochter, waarbij je een gedetailleerd beeld krijgt van de middeleeuwen in het toenmalige Scandinavië. Alles draait uiteraard om Kristin, die een zeer bewogen leven heeft. Je maakt alles mee, vanaf haar geboorte tot en met haar dood en telkens weer voel je je enorm betrokken bij haar leven, haar grote liefde, haar zeven zonen. Ik vond het boek bij Boekwinkeltjes, want echt te koop is het niet meer. Dat is treurig, want je waant je echt in de middeleeuwen, de strijd tussen adel en andere machthebbers, de riten en gewoontes in die tijd, het leven van een vrouw in die tijd, alles wat er gebeurde, in goede en slechte tijden. Heel mooi!