Gefilterd op genre 'Roman'.
Resultaat 51 tot 60 van in totaal 2212 gevonden boeken.

Ik dacht, nu komt binnenkort deel 4 uit van deze serie (Het Kerkhof der Vergeten Boeken) en ik heb deel 2 nog niet eens gelezen, Het spel van de engel dus. Uiteindelijk gedaan, maar helaas, het is toch niet echt iets voor mij. Te uitvoerig, te veel zijwegen, te veel onwaarschijnlijkheden en onbeantwoorde vragen. Wat niet wegneemt dat het aangenaam lezen is, vooral voor wie van dikke boeken en fantastische verhalen houdt. En als je  Barcelona kent, dan heeft het ook wel iets, want ik denk dat je er veel herkenbaars in vindt. Zelf ben ik nog nooit in Barcelona geweest, misschien scheelt dat ook. Achterflap: 'In het turbulente Barcelona van de jaren twintig krijgt de jonge broodschrijver David Martin, geobsedeerd door een onmogelijke liefde, het aanbod van een mysterieuze uitgever om een boek te schrijven zoals nog nooit geschreven is, een boek dat de wereld zal veranderen. De tol die David hiervoor moet betalen is echter torenhoog.' 

Omdat ik nu alles van Elizabeth Strout wilde lezen, kocht ik ook dit (via Boekwinkeltjes). Helaas vond ik dit het minste boek van haar, al blijkt ook hier weer haar schrijverstalent. Het verhaal speelt zich af in de jaren vijftig van de 20e eeuw. De hoofdpersoon, Tyler Caskey, is dominee in een dorpsgemeenschap, waar hij aanvankelijk geliefd wordt, maar sinds zijn vrouw Lauren jong is overleden, verandert hij. De mensen in het dorp praten erover, ook over zijn dochter Katherine, die nauwelijks meer praat sinds haar moeder er niet meer is. Er gaan veel geruchten rond, ook over zijn hulp in de huishouding, Connie, die meer te verbergen heeft, net als de dominee zelf trouwens. Blijft hij zijn roeping volhouden? Dat is de vraag die in dit boek wordt beantwoord. Eens te meer zie je dat Strout mooi over het dagelijks leven kan schrijven, waarbij de verschillende karakters goed uit de verf komen, hoe afstandelijk ze soms ook beschreven lijken te worden. 

Een vermakelijk boek aan de ene kant, een satire op het rendementsdenken in het onderwijs aan de andere kant. Robert is een zeer goed bedoelende, naïeve, net afgestudeerde docent die de gelederen van Leyderschans in Groningen (let op de namen) komt versterken. Zijn optreden is bevlogen en enigszins onnozel, hoe hard hij ook werkt. Zijn moeder vindt het maar niks, dat hij in het onderwijs gaat werken: "Je gaat naar een hogeschool? Dat is niet eens echt studeren, Robert. Na het gymnasium gaat iedereen toch automatisch naar de universiteit? Leraar (...) kun je altijd nog worden als je het in het bedrijfsleven niet redt." Tegenover hem staat Margot, een ambiteuze jonge vrouw, net ontslagen als manager, die plotseling als sectormanager (zonder kennis van het onderwijs) aantreedt. Ze heeft een huis gekocht in Leermens, een door aardbevingen geteisterd dorp in de provincie Groningen. Ze kan heel erg goed delegeren en dat komt goed uit in haar nieuwe baan. Robert en Margot zijn karikaturen, net als de andere personen in het boek trouwens, maar je moet af en toe wel lachen en uiteraard veel herkennen ... Intussen is de voorzitter van het College van Bestuur bezig een ongelooflijk groot, modern nieuw gebouw te laten neerzetten. Als er ook nog een nieuw onderwijsconcept wordt geïntroduceerd en de afstand tussen leerlingen en docenten steeds groter wordt, nog afgezien van de afstand tussen management en docenten, dan weet je wel hoe laat het is en wat er zal gebeuren. Een aardig boek, met veel herkenbaars erin, aan te raden, zeker als je in het onderwijs werkt. 

Ik moest er even inkomen, maar toen het verhaal eenmaal op gang was en ik ontdekte hoe moeder en dochter min of meer in elkaar zaten, boeide het me enorm. Strout is een echte storyteller, ze betrekt veel personen in haar boeken, personen die allemaal hun eigen verhaal hebben. Kern is natuurlijk deze moeder-dochterrelatie, Amy de dochter en Isabelle de moeder. Hoewel het einde misschien iets subtieler had gekund, bevredigde het toch. De stappen in de tijd worden dan opeens erg groot. Maar wat Amy meemaakt en hoe haar moeder - naast wat ze zelf meemaakt en heeft meegemaakt - hierop reageert, het is echt heel herkenbaar en ietwat afstandelijk, maar genuanceerd en liefdevol beschreven. Zeker als het gaat om de verhouding van een dochter die volwassen lijkt te worden en een moeder die nooit de kans heeft gekregen zelf echt volwassen te worden. Heel mooi. Het is de eerste roman van Elizabeth Strout, uit 1998. Je ziet al hoe goed ze kan schrijven.

Een versplinterd verhaal (staat op de achterkant van het boek) en dat is het. Je moet ervan houden, maar het geeft je wel inzicht van de situatie in India. Enerzijds een liefdesgeschiedenis, daaromheen kom je van alles te weten over de omstandigheden in de 'onderkaste' en hun strijd tegen en in de bovenste lagen van de bevolking. Het gaat maar door, dit verhaal, waarbij je soms moet lachen maar meestal zeer begaan bent met het lot van de hoofdpersonen. 'Voor de ongetroosten' is het boek bedoeld en zo is het. Je moet het met geduld lezen en in delen tot je nemen. Dat Roy kan schrijven is duidelijk genoeg! 

David Winkler is dol op sneeuwkristallen. Hij droomt dingen die later ook echt gebeuren. Als hij trouwt met Sandy, wordt dit een drama voor hem. David droomt dat hun dochtertje Grace zal verdrinken tijdens een overstroming. Hij vlucht en vindt een soort thuis aan de andere kant van de wereld, maar na 25 jaar wil hij zekerheid over het lot van Sandy en Grace. Dat leidt tot een enorme zoektocht, die lijkt te eindigen in Alaska, waar hij een barre winter doormaakt, maar ook sneeuwkristallen kan fotograferen. Maar hij blijft nadenken over zijn vrouw en zijn dochter ... Ondertussen lees je over de natuur, over zijn zoektocht, over water, over sneeuw, maar vooral over de mens zelf. Prachtig boek, deze eerste van de schrijver van 'Als je het licht niet kunt zien', zijn tweede roman, die de Pulitzer prijs kreeg in 2015. 

De middelste dag van het jaar in 2015, tegelijkertijd de warmste dag van het jaar, op die dag, 2 juli dus, speelt het verhaal zich af. Sylvia Ciecierzky (een zelfstandige vrouw, die alle touwtjes in handen lijkt te hebben) gaat op de vijfde sterfdag van haar tweede ex-echtgenoot Andrei naar zijn graf. Daar treft ze Lucien, een ietwat verlopen, dronken man aan, die Andrei goed gekend heeft en ooit bevriend was met een van haar tweelingdochters, Mirjam. Beiden brengen de dag samen door. Lucien heeft vreselijke kiespijn en voelt zich schuldig ten opzichte van een opmerkelijke moord. Sylvia voelt zich schuldig doordat iemand onschuldig in de gevangenis heeft gezeten, terwijl ze dat had kunnen voorkomen. Langzaam brokkelt haar zelfstandigheid af ('Waan heb je, storm zul je oogsten'). Lucien helpt ze door hem naar de tandarts te brengen en samen gaan ze naar een optreden van Sylvia's eerste echtgenoot, Tommy, een jazz-drummer. Uiteindelijk - als Sylvia zichzelf geheel heeft herkend en ze zichzelf echt is tegengekomen - lijkt het erop dat de gemoederen enigszins tot rust komen. Het is een ingrijpend boek, je gaat mee in de gedachtewereld van beide hoofdpersonen en probeert te begrijpen hoe alles in elkaar zit. Je vindt Sylvia bij tijden onredelijk, maar realiseert je meteen dat dat heel begrijpelijk is. Soms schrijft Maria Stahlie wat uitvoerig, maar je blijft lezen, tot de uiteenrafeling compleet is en je nadenkend achterblijft. 

Lucy Barton is een schrijfster (geworden) uit een merkwaardig en arm gezin. Ze heeft zichzelf opgewerkt, maar blijft het verschil met haar verleden voelen. Als ze in het ziekenhuis is opgenomen, komt haar moeder op bezoek. Haar moeder heeft ze jaren niet gezien of gesproken, maar ze is heel blij dat ze komt. Ze zegt niet veel, deze moeder, maar tussen de regels door lees je meer over het verleden en over het gezin waar Lucy uit is voortgekomen. Mooi, verstild, min of meer afstandelijk (zo lijkt het) overdenkt Lucy de tijd, zowel heden als verleden. Prachtig boek, in het Engels gelezen, zodat je dichterbij komt. 

Ginny is een meisje met een - zacht gezegd - stevig verleden, als het verhaal begint. Ze woont inmiddels bij heel aardige pleegouders en lijkt zich daar goed te gaan voelen. Toch achtervolgt het verleden haar, in de persoon van haar moeder Gloria, die alles in het werk stelt om haar weer terug te halen. Ginny zelf wil haar 'babypop' terug, die ze heeft achtergelaten toen ze door de politie uit haar huis werd gehaald. Het aardige aan dit boek is dat je alles leest via Ginny zelf. Het biedt daardoor aan de ene kant veel inzicht in hoe een autistisch meisje met veel narigheid achter de rug zich kan gedragen. Aan de andere kant zie je de hele geschiedenis ook vanuit het perspectief van Ginny, wat een aardige kijk op haar omgeving en vooral op de haar omringende personen geeft. De schrijver heeft samen met zijn vrouw een autistische tiener geadopteerd en het boek is dan ook gebaseerd op zijn eigen ervaringen. Mooi boek!

Een zoon (Louis) rijdt met zijn vader naar Zwitserland, omdat de vader naar een levenseindekliniek wil. Hij heeft ALS. De vraag is of de twee halfbroers van Louis ook komen, ze zijn niet te spreken over hun vader en zeker niet over zijn besluit. Onderweg komen allerlei vraagstukken en 'problemen' aan de orde, uiteraard ook levensvragen. Ik vond het een enigszins traag boek, niet helemaal aan mij besteed helaas. Soms boeiend, soms te uitgebreid.