Gefilterd op genre 'Roman'.
Resultaat 171 tot 180 van in totaal 2357 gevonden boeken.

Hoewel iets minder dan 'Alleen met de goden', is ook deze roman weer heel boeiend. Harvey, een grote, zware, zwarte jongen, Amy, een argeloos maar ongelukkig meisje en Jacob, een eenzame weduwnaar die in gedachten bij zijn vrouw Claire is gebleven, alle drie beschadigd door het leven, komen elkaar tegen en hebben iets met elkaar. Totdat alles wat nog mooi was verloren gaat. Harvey vertelt het verhaal, waarbij je gaande het lezen vergeet dat hij aan het woord is, omdat hij iedereen in de ikpersoon zijn of haar eigen verhaal laat doen. 'Alles veranderde toen Amy naar het meer ging waar ze de oude man tegen het lijf was gelopen. Kort daarna ging ze niet meer naar school. En vanaf dat moment ging het bergafwaarts. Sommigen zeggen dat het door onze buurt kwam.' De wijk waarin Amy en Harvey wonen is een buurt met veel Turken, Marokkanen, Surinamers en Antillianen, de flats zullen worden afgebroken voor een nieuwbouwproject. Wraak, racisme, vergelding komen aan de orde, tussen prachtige herinneringen door. Maar ondanks de soms treurig stemmende inhoud lees je dit boek toch met genoegen. Veel genoegen zelfs.

Ooit las ik een ander boek van Jenna Blum (Het familieportret) en dat vond ik best goed. Nu schrijft ze een nieuw boek en ik dacht, dat lees ik ook eens. Het leest als een trein, daar niet van. Maar inhoudelijk wel wat meer van hetzelfde. Teruggrijpen op WO2 en de jodenvervolging, met alle gevolgen van dien. Peter Rashkin is als enige van zijn gezin naar Amerika weggekomen, zijn vrouw en twee dochtertjes bleven achter. Dat zit hem zijn hele leven dwars. Hij trouwt, krijgt nog een dochter en het kost hem vreselijk veel om uiteindelijk zijn verhaal te vertellen aan degenen die hem lief zijn. Mooi thema natuurlijk. 

In eerste instantie denk je, sjonge, al weer een boek over iemand die 'van zijn geloof valt', maar eigenlijk gaat het om meer dan dat alleen. In een verspringend, van tijd naar tijd lopend verhaal lees je meer over de hoofdpersoon. Hij is protestants opgevoed op Goeree-Overflakkee en ondanks zijn studietijd in Utrecht, verlangt hij steeds naar de oorsprong. Zijn vader - die niets van het geloof wilde weten aanvankelijk - laat zich op latere leeftijd dopen. Daarover verbaast Bram Korteweg, de hoofdpersoon, zich. Ook over het feit dat zijn vriend Paul, terugkeert naar het eiland en daar dominee wordt. Maar hij is ook bijzonder benieuwd naar de situatie aan de katholieke kant. Hij kijkt dan ook met grote ogen naar Wilfried, een oudere man, die in een katholieke gemeenschap woont en toch wel uitgesproken ideeën heeft. Homoseksualiteit speelt een rol, soms wat diffuus, maar zeker aanwezig in deze toch wel boeiende debuutroman van Maarten van der Graaff. 

Zowel Remi als hijzelf doet mensenkennis op, die zelfkennis is, een vorm van genezing, zegt Arjan Peters in de Volkskrant (april 2017) over dit boek van Koen Peeters, dat de ECI-Literatuurprijs won. Niet ten onrechte lijkt me, al moet je wel wennen aan de manier van vertellen. De verschillend genummerde hoofdstukken geven je houvast en de student (Koen Peeters zelf?) volgt de reis en de gedachten van zijn hoogleraar Remi op de voet. De geschiedenis begint in de Westhoek, waar Remi in een boerderij woont. Zijn nonkel Marcel is zijn steun en toeverlaat, maar neemt hem ook mee naar de restanten en herinneringen van de Eerste Wereldoorlog en laat hem ervaren wat er toen is gebeurd. Als Remi tot verbazing van iedereen intreedt in de Jezuïetenorde en uiteindelijk naar de Congo vertrekt, zoekt hij ook daar naar de mensen, de genezingen, de gewoonten en gebruiken aldaar. De student volgt hem - als hij inmiddels hoogleraar is geworden - na vijftig jaar op de voet en lijkt dezelfde dingen te ontdekken. Ook hij vertrekt naar de Congo. Remi schijnt van zijn familie los te geraken, maar dat is niet het geval. Altijd blijft de Westhoek aan hem trekken en uiteindelijk keert hij daarnaar terug. 

Rita van Cascia, zalig verklaard in 1628 en heilig verklaard in 1900, is de beschermheilige voor de 'hopeloze gevallen', huwelijksproblemen, moeders, zo leert Wikipedia ons. Over een soort hopeloze gevallen gaat het in deze roman. Paul Krüzen groeit op met zijn vader, nadat zijn moeder is weggelopen met een Russische man. Deze Rus stortte neer met een vliegtuigje in het veld van Aloïz, de vader van Paul. Hij redde het leven van de Rus, die er vervolgens met zijn vrouw vandoor ging. Zijn moeder wilde haar zoontje Paul niet meenemen en laat ook verder niets meer van zich horen. Paul heeft maar een 'vriend', Hedwiges (de naam alleen al), voor wie hij veel over heeft, maar met wie het moeizaam communiceren valt. Het verhaal speelt zich af in een plaats in Twente, vlakbij de Duitse grens. Het is een traditionele gemeente, waar langzaam maar zeker de moderne wereld zijn intrede doet: winkels moeten gaan sluiten, er komen Chinezen wonen die een Chinees restaurant beginnen, er komen Russen, Boelgaren en Roemenen in het dorp, de misdaad lijkt toe te nemen ... Als Paul uiteindelijk zijn vader verzorgt, is het te laat om op pad te gaan. Hij heeft alles zien veranderen en kan er niets aan doen. Uit een radio-interview met Tommy Wieringa: 'Het is zoals het is. Het leven voltrekt zich. Mijn hoofdfiguren hebben iets niet gedaan. Ze hebben zich niet vermenigvuldigd, ze zijn niet aan een vrouw blijven kleven, ze zijn bij hun ouders blijven wonen. In zekere zin zijn ze altijd kind gebleven [en] eindigen in een boerderij aan de rand  van de wereld.' 

Het is een wondermooie roman geworden, het lijkt of Wieringa naast je zit en alles voorleest. De beschrijvingen van de veranderende wereld zijn prachtig en zie je behalve in de situatie van de mensen ook in de situatie van de natuur en de gebouwen en de winkels en bedrijven in het dorp aan de grens. 

Het is vooral de manier van schrijven die dit boek zo bijzonder maakt. Het is alsof je een film kijkt, waar de prespectieven moeilijk te onderscheiden zijn, zeker in het begin. Gaandeweg kom je erin en begrijp je wat er bedoeld wordt. Ade, Bob en Ricky, twee mannen en een vrouw, hebben alledrie gestudeerd in Nijmegen en komen na precies twintig jaar weer - zoals dat de afgelopen jaren trouwens af en toe gebeurde - bij elkaar. Ze herinneren zich de relaties die ze hadden, het overspel dat wel of niet is gepleegd, waarbij je af en toe goed moet lezen om te weten wie en wat het precies betreft. Juist dat maakt het lezen tot een waar genoegen. Alle drie zijn ze ouder geworden, alle drie wilden ze een goede relatie koppelen aan een zekere zelfstandigheid, dus niet echt gebonden zijn. Vooral de beschrijvingen van Nijmegen zijn natuurlijk prachtig, je kent alles en ook dat maakt het lezen plezierig. Uiteindelijk realiseren ze zich - zo lijkt het - dat niet al hun wensen en dromen zijn uitgekomen. 

Niet onaardig dit boek, dat gaat over een vriendschap, een min of meer gedwongen vriendschap zelfs, tussen twee meisjes en later jonge vrouwen. Gedwongen doordat de meisjes met bevriend raken ten gevolge van het feit dat ze zich beiden schuldig voelen aan de dwarslaesie (veroorzaakt door een val) van de vader van Suzanne. Het blijkt dat Lize, haar vriendin dus, uiteindelijk heel goed met hem kan opschieten, terwijl Suzanne het gevoel heeft dat haar vader met haar helemaal geen band had. Maar het gaat ook over schuld, over trouw, over vergeving vragen, eenvoudig thuis maar veel ingewikkelder als je vergeving vraagt bij een kerk. De Bijlmerramp is de catalisator van de laatste ontwikkelingen in dit verhaal en in die zin vind ik dat wat bij elkaar gezocht. Er gebeurt bovendien wat je al van verre zag aankomen. Niettemin komen de vriendinnen toch los van elkaar en proef je iets van een positief einde, ondanks het feit dat iedereen schuldig is. Misschien is dat wel wat Anne Neijzen wilde vertellen. 

Selma volgt haar grote liefde, met wie ze twee kinderen heeft, een jongen en een meisje, naar China. Aanvankelijk gaat het allemaal goed, haar man heeft psychologie gestudeerd en is in Engeland gepromoveerd. Maar de tijden veranderen en de Culturele Revolutie in China zorgt ervoor dat ze vreselijke tijden meemaken. Selma is als enige, samen met haar vader, overgebleven na de jodenvervolging in de Tweede Wereldoorlog, maakt een aantal zeer gelukkige jaren mee tot het noodlot haar achterhaalt. Het is een non-fictie roman, want gebaseerd op de werkelijkheid, op brieven en herinneringen van vrienden en latere familieleden. Een indrukwekkend verhaal, Carolijn Visser is een terechte winnares van de Libris Geschiedenisprijs. 

Een bibliothecaris besluit, in navolging van een hem bekende geschiedenis, een afdeling te starten met manuscripten die zijn geweigerd door een uitgever. Enige voorwaarde is dat de schrijver het manuscript zelf komt brengen. Het wordt een doorslaand succes, totdat een ietwat ambitieuze jonge vrouw tussen al deze manuscripten een fantastisch exemplaar ontdekt. Wat er dan gebeurt, beschrijft Foenkinos op een heldere en soms snijdende manier. Als je van boeken, schrijvers, uitgevers en critici houdt, moet je dit zeker lezen. Maar ook over geheime doelstellingen en gevoelens gaat dit intrigerende verhaal. Een totaal ander verhaal dan zijn vorige roman, Charlotte. 

Opnieuw een prachtig kleinood van een van mijn favoriete schrijvers, Patrick Modiano. Hij is vader geworden en gaat zijn dochtertje aangeven, waarna hij teruggrijpt op zijn jeugd, zijn broer Rudy wordt opnieuw genoemd, zijn verdwenen vader, alles komt weer voorbij. Maar de stijl is onnavolgbaar, vol melancholie en ook dit boek staat vol herinneringen en zoektochten naar een verloren tijd. Geweldig weer.