Je weet precies wat je kunt verwachten van het werk van Modiano, en ook hier. Een gezicht van een jonge vrouw voert hem (een man van onbestemde leeftijd) naar twintig jaar eerder. Toen woonde hij nog in Parijs, maar nu in Afrika. Hij schrijft aan een feuilleton, dat elke avond wordt voorgelezen voor de radio. Volstrekt doelloos, al leest het zo fijn weg, en is het dat zeker niet.