Soms koop je een boek op de titel, zoals in oktober 2010. Het blijkt een bestseller te zijn trouwens, maar ook een jeugdboek. Zeer goed leesbaar voor ouderen! Een meisje van een jaar of dertien verliest haar broertje, krijgt pleegouders in een klein plaatsje in Duitsland. Het is eind 1939. Wat zich vervolgens afspeelt is een verhaal over het leven in dat plaatsje, in die vreselijke periode, waar de mensen niet rijk zijn en een enkeling zich het lot van de joden aantrekt. Die enkelingen zijn in ieder geval de op het oog volstrekt onaangepaste en grove pleegouders van Liesel. Ook de prille liefde tussen Liesel en haar buurjongen Rudy komt voorbij, naast allerlei andere motieven. Zoals het stelen van boeken, het spelen met woorden en uiteindelijk het overleven met woorden. Werkelijk een prachtige roman, waarbij De Dood als verteller optreedt, wat nog een extra dimensie aan het geheel geeft.

Zo reageerde ik op De Boekendief, toen ik het las in oktober 2010. Nu las ik het opnieuw, zonder erbij na te denken dat ik het al eerder had gelezen. Dom natuurlijk, maar toch. Toen gaf ik een 8, nu maak ik er een 7 van. De Dood als verteller ervaar ik nu als een merkwaardige ingreep, al heeft het wel een functie natuurlijk. De liefde voor boeken, lezen, schrijven, woorden kortom, die blijft essentieel, maar eens te meer lees je wat mensen elkaar kunnen aandoen.