De inleiding op de internetpagina van Anna Woltz zegt al genoeg over dit mooie kinderboekenweekgeschenkje: 'Atlanta heeft een waanzinnig plan. Voor de belangrijkste tocht van haar leven heeft ze twaalf boterhammen nodig, vier bananen, een nachtbeugel en kerstverlichting. Opgeven kan niet, dan gaat alles mis. Ze is pas net begonnen als ze keihard tegen de fiets van Finley knalt. Finley is weggelopen van huis en heeft alleen twee haaientanden in zijn zak. Heeft Atlanta pech dat ze hem ontmoet, of juist geluk?' In a nutshell is dit al waar het om draait in dit boekje: ze vinden elkaar, en het einde is er ook naar. Atlanta maakt de gigantische fietstocht omdat ze haar moeder wil behouden ... Mooi!

Ik had de smaak te pakken, na de Zilveren Griffel voor het boek Gips van Anna Woltz en ook dit is de moeite van het lezen zeker waard. En bewaren voor als de kleinkinderen iets groter zijn. Sven heeft epilepsie en is afhankelijk van een hulphond, Alaska. Parker heeft een afschuwelijke zomer achter de rug en is haar hond, Alaska, kwijt omdat haar broertje er allergisch voor is. Op wonderlijke en zelfs spannende wijze komen Sven en Parker met elkaar in contact en blijkt Alaska de grote held te zijn. Een prachtig jeugdboek weer van Anna Woltz. 

Een terechte winnares van de Zilveren Griffel 2016, deze Anna Woltz. Het is een aantrekkelijk verhaal, geschikt voor jongeren vanaf 11 (voorlijk) maar zeker vanaf 12 en 13 jaar. De hoofdfiguur, Felicia Nieuwenhuis, maar ze wil tegenwoordig Fitz heten, belandt in een soort van stroomversnelling als haar ouders gaan scheiden. Ze komt, doordat haar vader en haar zusje vallen en ernstig gewond raken, terecht in het ziekenhuis. Daar haalt ze allerlei toeren uit om erachter te komen hoe de wereld in elkaar zit. Een huwelijk dat uit elkaar valt, kinderen die doodziek zijn maar lijken te genezen, verliefd worden, een rol spelen in het bij elkaar brengen van een dokter en een verpleegster (de realisatie van een doktersroman), maar uiteindelijk concluderen dat het allemaal niet meevalt. Toch zitten er optimistische kanten aan, gelukkig. Het is een heerlijk boek, vind ik, midden in een slapeloze nacht gelezen, het boek lezen moeten ook ouderen doen denk ik. Of voorlezen aan (klein)kinderen van die leeftijd, dat kan natuurlijk ook.