Dit is de persoonlijke website van Nannie van Berkum. Op de site staan boeken die ik gelezen heb, met daarbij mijn review. Veel plezier!

5 boeken, gesorteerd op gelezen datum

Array ( [Boek_ID] => 3941 [Titel] => Geert van Oorschot, uitgever [ISBNNummer] => 9789028261150 [Paginas] => 763 [Waardering] => 7 [GekochtOp] => 2015-11-20 [Notities] =>

De biografie van de grote uitgever, een lijvig boekwerk, maar het was dan ook het proefschrift van Arjen Fortuin, met alle details, noten, literatuurlijsten en registers die erbij horen. Om van de foto's maar niet te spreken. Een enorme klus, het leven beschrijven van deze man en zijn werk. Alles wat hij uitgaf, komt ongeveer voorbij, maar eruit springen toch de ruzies die hij telkens had met zijn 'aangenomen zonen' als Reve, Hermans, Hanlo, Jeroen Brouwers (vooral) enzovoort. Hij komt naar voren als een niet echt heel aardige man, maar wel eentje die heel veel voor de literatuur en de uitgeverswereld heeft betekend. Hij had een absolute voorkeur voor enkele schrijvers en dichters (en weerzin tegen anderen), die ook blijkt uit zijn uitgegeven werken. Hij zag ook wat ze 'waard' waren. Tegelijkertijd wilde hij zelf ongelooflijk graag schrijver, liever nog, dichter zijn. Het eerste is enigszins gelukt (Peskens maakte naam en faam), het tweede niet. Het is treurig te zien hoe hij omging met zijn kinderen, of, laat ik het anders zeggen, hoe de omgang met zijn kinderen was. Niet alles is hemzelf te verwijten, maar wel veel. De zelfmoord van zoon Guido komt uitvoerig aan bod, zijn reactie daarop, maar ook met zijn zonen Geert Jr. en Wouter gaat het niet echt van een leien dakje. De dood van zijn vrouw Hillie hakt er ook nogal in trouwens. Het is lastig dit boek te beoordelen, want heel veel wist je al (De brieven tussen Vasalis en Van Oorschot!) vanuit ander werk en het is vaak een (terechte) opsomming van het vele uitgeefwerk. Maar uiteindelijk pakt het je toch, toegegeven. Je zult zo'n biografie maar uit je pen krijgen!

[Auteur_ID] => 1627 [Genre_ID] => 2 [Buitenlands] => [GelezenOp] => 2016-01-27 [Uitgeverij_ID] => 23 [Voornaam] => Arjen [Achternaam] => Fortuin [Genre_Omschrijving] => Biografieën ) boek=1

Geert van Oorschot, uitgever

Arjen Fortuin • Biografieën • gelezen op 27 januari 2016

★★★★★
De biografie van de grote uitgever, een lijvig boekwerk, maar het was dan ook het proefschrift van Arjen Fortuin, met alle details, noten, literatuurlijsten en registers die erbij horen. Om van de foto's maar niet te spreken. Een enorme klus, het leven beschrijven van deze man en zijn werk. Alles wat hij uitgaf, komt ongeveer voorbij, maar eruit springen toch de ruzies die hij telkens had met zijn 'aangenomen zonen' als Reve, Hermans, Hanlo, Jeroen Brouwers (vooral) enzovoort. Hij komt naar voren als een niet echt heel aardige man, maar wel eentje die heel veel voor de literatuur en de uitgeverswereld heeft betekend. Hij had een absolute voorkeur voor enkele schrijvers en dichters (en weerzin tegen anderen), die ook blijkt uit zijn uitgegeven werken. Hij zag ook wat ze 'waard' waren. Tegelijkertijd wilde hij zelf ongelooflijk graag schrijver, liever nog, dichter zijn. Het eerste is enigszins gelukt (Peskens maakte naam en faam), het tweede niet. Het is treurig te zien hoe hij omging met zijn kinderen, of, laat ik het anders zeggen, hoe de omgang met zijn kinderen was. Niet alles is hemzelf te verwijten, maar wel veel. De zelfmoord van zoon Guido komt uitvoerig aan bod, zijn reactie daarop, maar ook met zijn zonen Geert Jr. en Wouter gaat het niet echt van een leien dakje. De dood van zijn vrouw Hillie hakt er ook nogal in trouwens. Het is lastig dit boek te beoordelen, want heel veel wist je al (De brieven tussen Vasalis en Van Oorschot!) vanuit ander werk en het is vaak een (terechte) opsomming van het vele uitgeefwerk. Maar uiteindelijk pakt het je toch, toegegeven. Je zult zo'n biografie maar uit je pen krijgen!

Array ( [Boek_ID] => 3539 [Titel] => Vasalis. Een biografie. [ISBNNummer] => 9028241497 [Paginas] => 966 [Waardering] => 9 [GekochtOp] => 2011-02-20 [Notities] => Het is een zeer gedetailleerde, maar uiterst boeiende levensbeschrijving geworden, deze biografie van Vasalis. Meijer gaat in op de relatie tussen haar leven en haar werk als geen ander. Bovendien is de stijl helder en vlot, zodat je blijft lezen, ondanks soms erg uitvoerige details en uitweidingen. Kern blijft de innerlijke strijd tussen het werk (psychiatrie, zorg) en de dichtkunst, waarbij je ziet hoeveel verdriet het haar gaf, dat ze met name de dichtkunst niet (meer) kon optimaliseren. Hoewel de laatste gedichten (posthuum uitgegeven onder de titel De Oude Kustlijn), vlak voor de dood eigenlijk, erop lijken te wijzen dat het toch weer wilde lukken. Meijer gebruikte dagboeken, brieven, beschouwingen uit de nalatenschap van Vasalis en sprak met de kinderen en vele anderen die haar gekend hebben. Ik vond het een ontroerend mooi boek, ook al ziet Maaike Meijer Vasalis echt als 'haar' heldin. Er is weinig op de dichteres aan te merken, vindt ze, maar dat kan natuurlijk nooit helemaal waar zijn. Aan de andere kant, als je je zo inleeft, kun je misschien niet anders dan helemaal meegaan met je 'heldin'. [Auteur_ID] => 1409 [Genre_ID] => 2 [Buitenlands] => 0 [GelezenOp] => 2011-08-23 [Uitgeverij_ID] => 23 [Voornaam] => Maaike [Achternaam] => Meijer [Genre_Omschrijving] => Biografieën ) boek=1

Vasalis. Een biografie.

Maaike Meijer • Biografieën • gelezen op 23 augustus 2011

★★★★★
Het is een zeer gedetailleerde, maar uiterst boeiende levensbeschrijving geworden, deze biografie van Vasalis. Meijer gaat in op de relatie tussen haar leven en haar werk als geen ander. Bovendien is de stijl helder en vlot, zodat je blijft lezen, ondanks soms erg uitvoerige details en uitweidingen. Kern blijft de innerlijke strijd tussen het werk (psychiatrie, zorg) en de dichtkunst, waarbij je ziet hoeveel verdriet het haar gaf, dat ze met name de dichtkunst niet (meer) kon optimaliseren. Hoewel de laatste gedichten (posthuum uitgegeven onder de titel De Oude Kustlijn), vlak voor de dood eigenlijk, erop lijken te wijzen dat het toch weer wilde lukken. Meijer gebruikte dagboeken, brieven, beschouwingen uit de nalatenschap van Vasalis en sprak met de kinderen en vele anderen die haar gekend hebben. Ik vond het een ontroerend mooi boek, ook al ziet Maaike Meijer Vasalis echt als 'haar' heldin. Er is weinig op de dichteres aan te merken, vindt ze, maar dat kan natuurlijk nooit helemaal waar zijn. Aan de andere kant, als je je zo inleeft, kun je misschien niet anders dan helemaal meegaan met je 'heldin'.

Array ( [Boek_ID] => 2256 [Titel] => De oude kustlijn [ISBNNummer] => 90 282 0965 4 [Paginas] => 68 [Waardering] => 8 [GekochtOp] => 2002-03-02 [Notities] => Postuum uitgegeven nagelaten gedichten, uitgezocht door haar kinderen. Sommige fragmentarisch, andere geheel. Ze zijn heel erg mooi. Altijd naast je bed houden. Herlezen in verband met de biografie van Vasalis door Maaike Meijer. Sommige critici vonden hier nogal wat 'Familiegeslijm' in, maar dit is door veel andere beschouwers terecht betwist. Lees het allerlaatste gedicht: 'Sub Finem': En nu nog maar alleen/ het lichaam los te laten -/ de liefste en de kinderen te laten gaan/ alleen nog maar het sterke licht/ het rode, zuivere van de late zon/ te zien, te volgen - en de eigen weg te gaan./ Het werd, het was, het is gedaan. [Auteur_ID] => 856 [Genre_ID] => 16 [Buitenlands] => 0 [GelezenOp] => 2011-08-23 [Uitgeverij_ID] => 23 [Voornaam] => [Achternaam] => Vasalis [Genre_Omschrijving] => Gedichten ) boek=1

De oude kustlijn

Vasalis • Gedichten • gelezen op 23 augustus 2011

★★★★★
Postuum uitgegeven nagelaten gedichten, uitgezocht door haar kinderen. Sommige fragmentarisch, andere geheel. Ze zijn heel erg mooi. Altijd naast je bed houden. Herlezen in verband met de biografie van Vasalis door Maaike Meijer. Sommige critici vonden hier nogal wat 'Familiegeslijm' in, maar dit is door veel andere beschouwers terecht betwist. Lees het allerlaatste gedicht: 'Sub Finem': En nu nog maar alleen/ het lichaam los te laten -/ de liefste en de kinderen te laten gaan/ alleen nog maar het sterke licht/ het rode, zuivere van de late zon/ te zien, te volgen - en de eigen weg te gaan./ Het werd, het was, het is gedaan.

Array ( [Boek_ID] => 2264 [Titel] => Vergezichten en gezichten [ISBNNummer] => 90 282 0964 6 [Paginas] => [Waardering] => 8 [GekochtOp] => 2002-02-13 [Notities] => Eerste gedichtenbundel, 1940. Nu samen met De vogel Phoenix en Parken en Woestijnen in één bundel uitgegeven. Blijft altijd mooi. Alle gedichten herlezen i.k.v. de biografie van Vasalis, door Maaike Meijer en opnieuw ervan genoten. [Auteur_ID] => 856 [Genre_ID] => 16 [Buitenlands] => 0 [GelezenOp] => 2011-08-23 [Uitgeverij_ID] => 23 [Voornaam] => [Achternaam] => Vasalis [Genre_Omschrijving] => Gedichten ) boek=1

Vergezichten en gezichten

Vasalis • Gedichten • gelezen op 23 augustus 2011

★★★★★
Eerste gedichtenbundel, 1940. Nu samen met De vogel Phoenix en Parken en Woestijnen in één bundel uitgegeven. Blijft altijd mooi. Alle gedichten herlezen i.k.v. de biografie van Vasalis, door Maaike Meijer en opnieuw ervan genoten.

Array ( [Boek_ID] => 3390 [Titel] => Briefwisseling 1951-1987 Vasalis en Van Oorschot [ISBNNummer] => 902824266X [Paginas] => 296 [Waardering] => 9 [GekochtOp] => 2009-12-04 [Notities] => Ontroerend, scherp, eerlijk en bijna spannend, zo zou ik deze briefwisseling tussen Geert van Oorschot en Vasalis omschrijven. Vasalis is kritisch, op zichzelf, op haar werk en op haar vriendschap met Van Oorschot. Aanvankelijk zijn het vooral brieven van haar aan Van Oorschot, later worden de brieven van Van Oorschot langer en absoluut boeiend. Hij beschrijft zowel de gebeurtenissen in zijn tuin als zijn 'zieleroerselen' heel mooi, maar vooral, bij het laatste, heel eerlijk. En zij spaart hem niet, in al haar oprechtheid, waar ze dan later soms spijt van heeft, althans zich onzeker over voelt. Het beïnvloedt hun vriendschap niet en je krijgt tranen in je ogen als je de laatste brieven leest. Wat een geluk dat die brieven niet vernietigd zijn, zoals aanvankelijk de bedoeling was. Nu ga ik Verkleed als mens, van zoon Wouter van Oorschot natuurlijk ook lezen. Want de breuk tussen vader en zoon wordt in de brieven niet expliciet weergegeven, dat was kennelijk de afspraak. Wat een mooie bundel, uitgegeven omdat zowel Vasalis als Geert van Oorschot in 2009 honderd jaar zouden zijn geworden. [Auteur_ID] => 733 [Genre_ID] => 4 [Buitenlands] => 0 [GelezenOp] => 2009-12-12 [Uitgeverij_ID] => 23 [Voornaam] => Geert van [Achternaam] => Oorschot [Genre_Omschrijving] => Brieven ) boek=1

Briefwisseling 1951-1987 Vasalis en Van Oorschot

Geert van Oorschot • Brieven • gelezen op 12 december 2009

★★★★★
Ontroerend, scherp, eerlijk en bijna spannend, zo zou ik deze briefwisseling tussen Geert van Oorschot en Vasalis omschrijven. Vasalis is kritisch, op zichzelf, op haar werk en op haar vriendschap met Van Oorschot. Aanvankelijk zijn het vooral brieven van haar aan Van Oorschot, later worden de brieven van Van Oorschot langer en absoluut boeiend. Hij beschrijft zowel de gebeurtenissen in zijn tuin als zijn 'zieleroerselen' heel mooi, maar vooral, bij het laatste, heel eerlijk. En zij spaart hem niet, in al haar oprechtheid, waar ze dan later soms spijt van heeft, althans zich onzeker over voelt. Het beïnvloedt hun vriendschap niet en je krijgt tranen in je ogen als je de laatste brieven leest. Wat een geluk dat die brieven niet vernietigd zijn, zoals aanvankelijk de bedoeling was. Nu ga ik Verkleed als mens, van zoon Wouter van Oorschot natuurlijk ook lezen. Want de breuk tussen vader en zoon wordt in de brieven niet expliciet weergegeven, dat was kennelijk de afspraak. Wat een mooie bundel, uitgegeven omdat zowel Vasalis als Geert van Oorschot in 2009 honderd jaar zouden zijn geworden.