Gefilterd op genre 'Dagboeken'.
Resultaat 1 tot 10 van in totaal 69 gevonden boeken.

Hilarisch boek over het leven van een praktisch vijftigjarige vrouw die alle ellende op zich af ziet komen. Een openhartig en niets verhullend soort dagboek (met grappige tekeningetjes) over het verval van lichaam en leven. Erg grappig! Van de schijfster die samen met Margot Ros Toren C schreef en speelde. 

Het laatste geheime dagboek van Hendrik Groen, 90 jaar: langzaam maar zeker glijdt de heer Groen weg in een Alzheimer situatie, zichzelf niet sparend, zoals zo vaak. Mooi einde van drie dagboeken vanuit een ouderwets 'bejaardenoord', met als topper natuurlijk de 'Omanido-groep' (Oud maar niet dood), die zelfs nu nog een feestje organiseert. 

Dagboeken, met summiere maandaanduiding, het eerste deel dus. Net zo mooi als het tweede deel, dat ik eerder las dan dit. Jasper is de hond, die dood gaat ook nog. Een lastige en niet op te voeden hond maar hij is er dol op. Het gaat over alles en niets, prachtige beschrijvingen. Veel speelt zich af in de Eifel, in Schwarzbach, waar hij een oud huis heeft gekocht. 

Dagboekaantekeningen (zonder data trouwens), vooral spelend in de Eifel, waar hij kennelijk in een eerder dagboek over schreef. Dat ga ik ook lezen natuurlijk. Zijn depressie, onderweg, pieken en dalen, dol op zijn tuin enzovoort. Mooi om te lezen.

Ondertitel: Werken op een kasteel in Schotland. Zeer onderhoudend verhaal over de Nederlandse Josephine Rombouts, die met haar gezin aan de Schotse westkust gaat wonen. Zonder ervaring biedt ze zich aan als huishoudster op een kasteel. Temidden van de Britse elite en Engelse landeigenaren probeert ze overeind te blijven. Een soort Downtown Abbey maar dan nu. Dat het nog bestaat! Lekker leesvoer!

Dagboek 1997 - 2002. Kortom de tijd waarin hij Hokwerda's Kind schreef. Boeiend om die zoektoch mee te lezen, de strijd die het kost om zoiets te schrijven te zien. En hoe de gedachten en thema's en motieven zich aan hem opdringen. Je gaat mee door diepe dalen, maar je merkt ook hoe hoog de toppen zijn als het schrijven lukt.

Ter gelegenheid van Zwarte Schuur weer herlezen en opnieuw boeiend genoeg!

In de voetsporen van Jan Wolkers, zo luidt de ondertitel van deze memoires. Het zijn de aantekeningen die Onno Blom maakte tijdens zijn werk aan de biografie van Jan Wolkers. De moeite van het lezen zeker waard en je kunt je afvragen of de 'vriendschap' tussen Jan Wolkers en Onno Blom (die overigens niet eens heel lang geduurd heeft) het ontstaan en het schrijven van de biografie in de weg heeft gestaan. Ik denk het niet, al is het verschil met de biografie van Willem Wilmink (door Elsbeth Etty) wel aanwezig: Etty hield niet van haar hoofdpersoon, Blom wel. Dat beide feiten kunnen leiden tot een goede biografie moge duidelijk zijn. 

Oorlogsdagboek 1942-1945 is de ondertitel van dit tweede deel, uitgegeven door Van Oorschot. Het is net zo mooi, maar nog indringender dan het eerste deel. Hanny moet onderduiken en ze beschrijft in haar dagboeken hoe moeilijk dat is, wat haar overkomt, hoe eenzaam ze is en hoe ze leert 'dienstmeisje' te zijn. Want noodgedwongen wordt ze zo wel beschouwd door veel mensen. Ze verhuist verschillende keren, kan min of meer rondlopen, maar moet bij gevaar zich altijd verstoppen. Ze realiseert zich goed dat haar situatie niet te vergelijken valt met die waarin haar ouders terecht zijn gekomen en andere joodse mensen en verzetsmensen. Toch blijft ze in staat prachtige natuurbeschrijvingen te maken, gewoon van de dingen die ze om zich heen ziet of die ze zich zo goed herinnert. Haar aanvankelijke aversie tegen het Christendom verandert langzaam maar zeker in een bepaalde waardering, zonder overgave overigens. Muziek is uiterst belangrijk voor haar, vooral pianospelen. Het boeit van begin tot eind, ze kon toen al heel goed formuleren en stijlvast schrijven.  

Dit is het oorlogsdagboek van Klaartje de Zwarte, een joodse vrouw die met haar man in Amsterdam wordt opgepakt en in Vught gevangen wordt gezet. Hoewel je veel denkt te weten (ik las het boek ook in 2010), is de beschrijving opnieuw ongelooflijk. Je blijft je afvragen hoe het kon, hoe het heeft kunnen gebeuren, waarom niemand er iets tegen deed, waarom mensen elkaar zoiets aandoen, waarom waarom waarom ... 

Oorlogsdagboek 1940-1941 is de ondertitel van dit dagboek van Hanny Michaelis. Het is weergaloos mooi, vind ik. Hoe je als je zo jong bent, zo kunt schrijven, zo eerlijk en kritisch over jezelf en anderen kunt zijn, prachtig! Dit eerste deel (het tweede deel komt uit in april 2017, dat gaat over de jaren 1942-1945) gaat over haar laatste jaren op het Vossiusgymnasium, het begin van de Tweede Wereldoorlog, de situatie van haar en haar ouders als Joden in Amsterdam, alles wat ze leest en schrijft en niet te vergeten haar verliefdheden. Die laatste beschrijft ze met een oprechtheid, waar je versteld van staat. De dichteres Hanny Michaelis stierf in 2007 en in haar nalatenschap werden de schriften gevonden die de basis vormen van dit mooie dagboek. Ik kijk met spanning uit naar deel 2.