7
|
Mooie columns van de weduwe van Wim Wennekes, die overleed in 2002. Trix Broekmans is dan 52, maar ze probeert een nieuwe vorm van bestaan te vinden. Dat lukt haar wel. Om over na te denken. Herlezen, kennelijk. |
7
|
Een mooie verzameling van de columns die Hugo Borst schreef over zijn moeder, die de ziekte van Alzheimer kreeg toen ze 85 was. Aandoenlijk is het, te lezen hoeveel hij van zijn moeder houdt en hoe zorgvuldig hij omgaat met haar verhuizing naar het verpleeghuis. Haar zusters hebben dezelfde ziekte gehad en zijn ook in hetzelfde verpleeghuis opgenomen geweest. Ze blijft een trotse vrouw, maar het valt haar zwaar en haar zoons ook. Tussen de activiteiten door verhaalt hij van zijn jeugd en van zijn moeder toen alles nog goed was. Ik ben niet zo'n fan van Hugo Borst, maar dit was zeer de moeite waard.
|
8
|
Literatuur als levensbehoefte, zo luidt de ondertitel van deze verzameling columns die Pieter Steinz in 2014 schreef voor NRC Handelsblad. Natuurlijk las ik die, maar als je ze achter elkaar leest, zijn ze eigenlijk nog indringender. Dat stukje over Jacques Brel! En over Karlsson van het dak (Astrid Lindgren). Dat laatste leest hij om een stralend humeur te krijgen, voor zover mogelijk. En over J.C. Bloem. En over de gedichten van Szymborska. En zo kan ik wel door blijven gaan. Hij geeft het dialoogje met zijn neefje van zeven weer, dat ontstond vlak nadat hij de diagnose ALS kreeg: "Jij gaat dood, hè," zei hij, opkijkend van de iPad waarop hij een spelletje over een aap met meerdere levens aan het spelen was. "Ja," zei ik. "Maar niet vandaag," zei hij bezwerend, alsof hij bang was dat ik stante pede het ene level voor het andere zou verruilen. "Nee, niet vandaag." |
7
|
Je moet er natuurlijk niet aan denken (dementie), maar als iemand er zo over kan schrijven, dan moet je toch lachen of je wilt of niet. Tegelijkertijd slaagt Tosca Niterink (inderdaad, van Theo en Thea en Creatief met Kurk) erin de lezer te laten zien dat het toch om haar eigen demente moeder gaat. En dat ze met haar moeder meeleeft. Een heel aardig boekje! Wel jammer dat er een akelige taalfout in staat: 'Dat word je aangeboden door het huis.' (pagina 114). Daar staat tegenover dat een ander citaat zeer de moeite waard is: 'Zuster Gerda Matroos zeult met de stofzuiger door de gang. (...) "Ja, hoor, we doen alle dinges die daar zo bij komen kijken. De mensen uit bed halen, aankleden, schoonwassen, eten koken, strijken." Ze geeft een amicaal klapje op de buik van de stofzuiger, "de bromworst een beetje rond laten swaffelen".' (Zuster Gerda Matroos komt uit Suriname, het is een prachtige en hartelijke vrouw.) |
8
Wonder, De magie van kunstenaarsdorp Bergen
(Columns)
Geschreven door Joost Zwagerman, gelezen op 26-11-2013 |
We bezochten Kranenburgh, culturele buitenplaats in Bergen, waar de tentoonstelling over het kunstenaarsdorp te zien was. Die tentoonstelling viel een klein beetje tegen, maar de verzamelde opmerkingen over het dorp en zijn bewoners waren zeer de moeite waard. Die kocht ik overigens bij de plaatselijke (prachtige) boekhandel aldaar! |
7
|
Een kleine biologie der letteren. Ter gelegenheid van de boekenweek 2009 schreef Midas Dekkers dit aangename boekje met als uitgangspunt: 'de ziel van de mens zoeken in de drijfveren van dieren, kijken in de kop van een koe'. |
8
|
Aandoenlijke, af en toe ontroerende verhalen over vaders en zonen. Bijvoorbeeld over Michel Boerebach, die twee zoontjes verloor door een auto-ongeluk, over Coen Moulijn, die voor zijn gehandicapte zoon zijn nier wil afstaan en over Faas Wilkes, wiens oudste zoon, Faas jr (Faasje), die een verstandelijke handicap heeft, door zijn jongere zoon Michael wordt opgevangen. Het klinkt melodramatisch, maar Borst slaagt erin de verhalen heel sereen te vertellen. |
7
|
Uiterst vermakelijke verzameling verhaaltjes en columns over liefde en seks. Achterop: 'Hugo Borst is stellig in zijn oordeel: de postmoderne vrouw is levensgevaarlijk. Of ze zoekt macht, status of geld, of ze is seksueel ontketend. Sloopkippen zijn het, verzucht een opgejaagde Borst'. Humoristisch, openhartig en aangenaam, zeker voor een zonnig weekend aan de kust. |
6
|
Gebundelde artikelen uit de Hollandsche Lelie, waarvan mevrouw Van Wermeskerken-Junius (haar eigen naam) de hoofdredactrice was. Stichtelijke stukjes, over meisjes die zich een doel moeten stellen, over het geloof, de natuur, de kunst, maar alles heel oppervlakkig. Een treurig leven had deze Johanna van Woude trouwens, maar daarvan blijkt in deze stukjes eigenlijk niets. |
8
|
Laatste columns van de aan een hersentumor overleden schrijver. Inderdaad: langdurig optimist gebleven. Mooie stukjes. |