Gefilterd op genre 'Biografie'.
Resultaat 1 tot 10 van in totaal 143 gevonden boeken.

Biografie van Jeanne Bieruma Oosting, die leefde van 1898 tot 1994. Ze was van ongelooflijk rijke ouders, had een broer en een zus, maar zij wilde schilderes worden en eigenlijk nooit trouwen. Dat deed ze ook niet, trouwen dus, maar wel schilderen. Uiteindelijk werd ze - zeer tegen de zin van met name haar vader - zelfstandig kunstenares en leefde voor de kunst. Het is wel een bijzondere vrouw geweest, lesbisch zoals het lijkt, vallend in liefde(s) voor een paar vrouwen. Het moet een liefdeloos gezin geweest zijn, zeer tot haar spijt. Broer Hans en zus Lot, vooral de laatste deed het in het leven 'goed'. Haar broer stierf vereenzaamd in een groot landhuis. Geld was geen probleem, vooral later niet, toen ze haar erfdeel kreeg. Met de dochters en kleindochters van haar zus had ze een goed contact. Een wonderbaarlijke familiegeschiedenis eigenlijk. 

Een aardige biografie van prins Bernhard, vanaf zijn jeugd (verwend!) tot aan zijn dood. Het valt me op dat Annejet van der Zijl niet dol op hem was, wat ik overigens wel kan begrijpen maar in een biografie hoor je dat niet te laten merken, toch? Zeer leesbaar, dat zeker. 

Eindelijk gelezen, deze mooie biografie van Gerritsen over leven en werk van Maartje Draak. Ze leefde van 1907-1995 en werd in Het Bureau (Voskuil) beschreven als Kaatje Kater. Bijzondere vrouw, hoogleraar middelnederlandse letterkunde en verzamelaar van Aziatische kunst. Niet bepaald een alledaags type, deze eigenzinnige vrouw. 

Het meisje uit de sekte, is de ondertitel van dit boek. Door Frank Krake zijn de herinneringen van Hannelore, slachtoffer tegen wil en dank van Sipke Vrieswijk en zijn hulp Aagje. Voor een groot deel speelt het verhaal zich af in een oud klooster in Kerkdriel. Het is akelig om te lezen. Ze heeft zich eraan ontworsteld, ten koste van heel veel. Ze was niet de enige trouwens. Het is een vorm van gluren, maar soms moet dat. 

Dit verhaal gaat over Geertje Dircx, die in juli 1650 naar het Spinhuis van Gouda wordt gebracht. Ze heeft - als jonge weduwe - een baantje als kindermeisje bij Rembrandt gevonden, in Amsterdam, voor zijn zoon Titus. Als Saskia, de vrouw van Rembrandt, gestorven is, zorgt ze voor he hele huishouden. Tot Rembrandt haar zat is en een nieuwe liefde vindt. Dan heeft hij genoeg van haar, ondanks het min of meer getrouwde leven dat ze samen hadden. Een raadselachtige periode in het leven van de grote schilder, door Simone van der Vlugt vakkundig geschreven. Geen echte biografische schets, wel een vreemde periode ... 

Mooie biografische schets van de jonge jaren van Rembrandt. Wel veel over Leiden trouwens, misschien zelfs meer dan over de kunstenaar zelf. Niettemin in een aagename stijl geschreven en boeiend genoeg. 

Een boeiende (biografische denk ik dan toch) roman waarin je iets meer te weten komt, lijkt te komen althans, over de gedachten die de grote man had, Johan van Oldenbarnevelt. Zeker nu net een dagboek, bewerkt door Jan Francken, is opgedoken, maar dat had Matsier nog niet eens gezien denk ik. Het is buitengewoon aantrekkelijk en ook wel spannend, hoewel je weet hoe het af gaat lopen ... Je krijgt toch een idee van de man zelf en of zijn gedachten nu juist of onjuist zijn weergegeven, ach. De gegevens zijn overigens bijna nieuw voor mij, hoewel ik de geschiedenis toch wel heb gevolgd. 

Nadat ik de Memoires van een biograaf (Onno Blom) gelezen had, ben ik de biografie van Jan Wolkers, die ik wel globaal had doorgekeken, gaan lezen. Een mooie biografie, die Wolkers prima naar voren laat komen en waaruit blijkt dat Onno Blom grote bewondering voor de schrijver had en heeft. In de biografie worden alle door Wolkers geschreven titels besproken en gecombineerd met archiefmateriaal, dagboeken, brieven enz. Het was absoluut geen moeite deze 1100 pagina's door te komen. Wolkers hield van de natuur, beeldende kunst, literatuur, de vrouwen, de mensen om hem heen. Maar hij was soms ook wanhopig, eenzaam, in de put. Kinderlijk en avontuurlijk, dat was hij tegelijkertijd vond ik. Een heerlijke biografie om te lezen.  

Een prima biografie, zoals je die van Elsbeth Etty mag verwachten. Het meest opvallende aan het boek vind ik eigenlijk dat zij duidelijk niet 'houdt' van haar hoofdpersoon, maar dat volledig terzijde laat. Echt heel knap doet ze dat. In haar biografie van Henriette Roland Holst was ze kennelijk meer gesteld op haar hoofdpersoon, die biografie was trouwens ook heel bijzonder, maar hier vind ik juist dat feit opvallen. Overigens was het natuurlijk ook een 'moeilijk' geval, deze Willem Wilmink. Maar ik wilde dat ik hem had meegemaakt, dat dan weer wel. We kennen hem allemaal van De Stratemakeropzeeshow, J.J. de Bom en De film van Ome Willem, 'De oude school', 'Deze vuist op deze vuist', maar hij wist als Neerlandicus ook heel veel van de middeleeuwen en heel veel van poëzie. In 2016 kreeg ik het 'Handig literatuurboek voor mensen met meer verstand dan opleiding' (samengesteld door Guus Middag), met allerlei stukken over literatuur, vanaf de middeleeuwen tot nu. Een prima boek om af en toe in te bladeren en stukken door te lezen. Het doet allemaal niets af aan de lezenswaardigheid van deze bewonderenswaardige biografie.

De biografie van Jan Greshoff, waar ik uren besteedde voor het Literatuurmuseum aan zijn dagboeken om deze getranscribeerd te krijgen (leuk werk trouwens). Heel eerlijk gezegd heb ik wel kleine gedeeltes diagnonaal gelezen, maar toch, grotendeels heb ik de biografie helemaal minutieus doorgeploegd. Ik wilde wel eens waten wat zijn biograaf van hem vond. En inderdaad, ze vindt hem ook een klein beetje een 'patser', een klein beetje een rechtse bal, een beetje een man die zichzelf en 'de' kunstenaars als de elite beschouwt die weet hoe het in de wereld - de kunstwereld dan - eraan toe gaat, maar die ook eigenlijk een treurige, sombere man was, met een misnoegen dat hij uitte op velerlei vlak. Hij had een slecht band met zijn moeder (hij was enig kind), zijn vader stierf toen hij nog jong was en eigenlijk had hij liever geboren willen worden in een hele rijke, aristocratische familie. Zijn ooms waren dat wel namelijk. Vandaar ook zijn hang naar 'erbij te willen horen', zoiets. Het blijft ongelooflijk en toont ook zijn niet geringe kwaliteiten, hoe hij zijn stempel gedrukt heeft op de (Nederlandse) literatuur van zijn tijd, ondanks het feit dat hij, tijdens de oorlog in ieder geval, maar ook daarna in Zuid Afrika verbleef. Vele reizen maakte hij, dat wel. Ik vond het een mooie biografie, heel knap hoe iemand met al die gegevens, waarvan ik dus alleen de dagboeken heb gezien, uit de voeten kan! Dan was ik toch eigenlijk een prutsertje met mijn boekje over Louise Stratenus, hoeveel plezier ik er ook aan beleefde.